Jerzy Nofer

Jerzy Tadeusz Nofer

Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1916 Kijów
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1981 Łódź
Profesor nauk medycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1952
Profesura	9 października 1968
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki Akademia Medyczna w Łodzi Akademia Medyczna w Warszawie
Odznaczenia

Jerzy Tadeusz Nofer (ur. 27 sierpnia 1916 w Kijowie, zm. 16 stycznia 1981 w Łodzi) – doktor nauk medycznych, dyrektor Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Włókienniczym i Chemicznym w Łodzi, twórca nowej specjalizacji lekarskiej w Polsce – medycyny pracy.

Życiorys

Nofer w młodości uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, a następnie Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie, gdzie zdał w 1929 egzamin dojrzałości. W 1933 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a podczas wybuchu II wojny światowej był na V roku studiów. W czasie wojny był wolontariuszem i kierownikiem kolumny do walki z tyfusem plamistym, a także laborantem w Instytucie Produkcji Szczepionki Weigla w Częstochowie.

W sierpniu 1945 zamieszkał w Łodzi, gdzie podjął pracę jako asystent filii Państwowego Zakładu Higieny, początkowo na Oddziale Dezynfekcji, a następnie na Oddziale Higieny Pracy, pod kierownictwem Emila Palucha. Jednocześnie pracował w Katedrze i Zakładzie Higieny Ogólnej i Społecznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego oraz w Akademii Medycznej. 16 sierpnia 1948 uzyskał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódzkiego.

W 1952 napisał pracę doktorską pod kierunkiem prof. dr. hab. med. E. Palucha ma Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi, tym samym uzyskując stopień naukowy doktora medycyny. W tym samym roku we wrześniu przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Katedrze Higieny Akademii Medycznej w Warszawie pod kierunkiem Marcina Kacprzaka, a także pełnił funkcję zastępcy kierownika Oddziału Sanitarno-Higienicznego Akademii Medycznej. W latach 1955-1977 (z przerwą w latach 1961-1962) był dyrektorem Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Włókienniczym i Chemicznym w Łodzi, w 1955 zostając jednocześnie kierownikiem Katedry Higieny Akademii Medycznej w Łodzi. 9 października 1968 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego.

Został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (Kwatera: VII Rząd: 9, Grób: 29).

Działalność naukowa

Nofer opublikował około 70 prac naukowych związanych z oceną warunków pracy w przemyśle włókienniczym i chemicznym, w tym m.in. na tematy takie jak: zatrucie disiarczkiem węgla w produkcji włókien syntetycznych, ocena mikroklimatu przemysłowego, badanie warunków pracy i profilaktyki chorób zawodowych w przemyśle włókienniczym, maszynowym, metalowym itd. Nofer dążył do ustanowienia medycyny pracy nową specjalizację medyczną, co udało mu się w 1958. Był twórcą pierwszych programów specjalizacyjnych oraz systemu szkolenia lekarzy specjalistów medycyny pracy, szkolenia kadr pracowników służb sanitarno-epidemiologicznych, programów nauczania studentów, metodyk nadzoru nad służbami związanymi z ochroną zdrowia pracowników. Opracował międzynarodowy program oceny toksyczności nowych substancji i technologii chemicznych oraz wygrał przetarg na jego realizację w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju. Pomyślnie przeprowadził program w latach 1972-1975 co wpłynęło na przyznanie kierowanemu przez niego instytutowi statusu Ośrodka Referencyjnego WHO.

Pozostała działalność

Nofer był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Medycyna Pracy” (1955–1972), przewodniczącym Rady Programowej miesięcznika „Zdrowie Publiczne”, prezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Pracy, a także wiceprzewodniczącym i honorowym członkiem Międzynarodowej Komisji i Międzynarodowego Towarzystwa Medycyny Pracy, ekspertem WHO i Międzynarodowego Biura Pracy w Genewie, a także członkiem wielu komisji, rad naukowych, zespołów polskich i zagranicznych. Był także członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”,
• Złota Odznaka Związku Zawodowego Chemików,
• Złota Odznaka Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Włókienniczego, Odzieżowego i Skórzanego,
• Odznaka „Zasłużony Pracownik Przemysłu Lekkiego”.

Nagrody

• Nagroda Miasta Łodzi w dziedzinie nauk medycznych (1973).

Upamiętnienie

16 października 1986 imieniem prof. dra med. Jerzego Nofera nazwano Instytut Medycyny Pracy w Łodzi. Od 1994 przyznawany jest Medal za zasługi dla Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi imienia prof. dra med. Jerzego Nofera.

Linki zewnętrzne

• Fotografia Jerzego Nofera na stronie Instytutu Medycyny Pracy.