Jerzy Poraziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Poraziński
Zygmunt Poraziński
porucznik kancelaryjny porucznik kancelaryjny
Data i miejsce urodzenia

8 września lub listopada 1891
Tavastehus

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Francuska Misja Wojskowa,
Szt. Gł. WP,
12 Pułk Ułanów,
Wyższa Szkoła Wojenna

Stanowiska

tłumacz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
[[Plik:|40px|border|link=Order Gwiazdy Jerzego Czarnego|]] Kawaler Orderu Orła Białego (Serbia) Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Orderu Korony (Belgia) Kawaler Orderu Smoka Annamu Oficer Orderu Gwiazdy Czarnej Medal Honorowy (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Jerzy vel Zygmunt de Boissy d’Anglas Poraziński (ur. 8 września lub listopada 1891 w Tavastehus, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik kancelaryjny administracji Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jerzy de Boissy d’Anglas Poraziński[1] urodził się w 8 września[2] lub listopada[3] 1891 w Tavastehus na obszarze ówczesnego Wielkiego Księstwa Finlandii. Był synem Bronisława i Ludwiki de Margelain de Flachaire[4][2].

Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Dorpackiego[2]. Brał udział w I wojnie światowej[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w 1919[2]. Pełnił funkcję tłumacza: od 1920 we Francuskiej Misji Wojskowej, w 1921 w Sztabie Głównym[2]. Został awansowany na stopień porucznika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i w 1923 był zweryfikowany z lokatą 53[5], a w 1924 z lokatą 1[6]. W latach 20. służył w 12 pułku ułanów z Krzemieńca, w tym w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do kadry Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[7][8]. Następnie został przeniesiony do służby administracji i zweryfikowany w stopniu porucznika administracji dział kancelaryjny ze starszeństwem z dniem z 1 czerwca 1919, zaś w 1928 był zweryfikowany z lokatą 1 i wówczas nadał służył w WSWoj[9]. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[10][2]. W 1934 jako oficer administracji przeniesiony w stan spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[11].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Został osadzony w obozie w Kozielsku, gdzie przebywał wraz z jeńcami polskimi aresztowanymi po agresji ZSRR na Polskę. Był osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[4]. Na wiosnę 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji biura politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie otwartego 28 lipca 2000 Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem AM 4080[4]. Przy jego szczątkach zostały odnalezione: rozkaz wyjazdu, karta rekwizycyjna, list[4].

Decyzją ministra obrony narodowej Aleksandra Szczygły z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień kapitana, zaś awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12][13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W 1922 był przedstawiony w „Kurierze Warszawskim” jako Zygmunt hr. De Boissy d’Anglas Poraziński. Bal korporacji „Unja”. „Kurier Warszawski”. Nr 54, s. 7-8, 23 lutego 1922. . W Rocznikach Oficerskich 1923, 1924, 1928 był określany jako Zygmunt de Boissy d’Anglas Poraziński. W numerze 13/1933 „Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych” był określony jako Zygmunt Jerzy Poraziński. W Roczniku Oficerskim Rezerw 1934 był określony jako Jerzy de Boissy d’Anglas Poraziński. W publikacji Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk w osobnych miejscach podano oba imiona: na liście jeńców Kozielska był podany Zygmunt Poraziński, zaś na liście ofiar zidentyfikowanych w Katyniu był wskazany Jerzy Poraziński. W latach 20. II Rzeczypospolitej oficerem Policji Państwowej. Odznaczenia w policji państwowej. „Kurier Warszawski”. Nr 84, s. 3, 25 marca 1926. 
  2. a b c d e f g Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 499. [dostęp 2018-09-09]. Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej. Jerzy Poraziński. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2018-09-09].
  3. Rocznik Oficerski 1928, Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
  4. a b c d Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 132, 240. ISBN 83-7001-294-9.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 606.
  7. a b c d e Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, 1499.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 827.
  10. Kronika polityczna. Ruch służbowy. „Kurier Warszawski”. Nr 116, s. 9, 29 kwietnia 1929. 
  11. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 392.
  12. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [w:] 108 [on-line]. policja.pl. [dostęp 2018-09-09].
  14. a b c d Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 291, 298, 11 listopada 1933. 
  15. W tym samym ogłoszeniu zezwolenie na odznaczenie Krzyżem Komandorskim tego orderu otrzymał mjr. lek. Ludwik Cezary d'Anglas Poraziński
  16. W tym samym ogłoszeniu zezwolenie na odznaczenie tym medalem otrzymał mjr. lek. Ludwik Cezary d'Anglas Poraziński

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]