Jerzy Talaga

Jerzy Talaga

Pełne imię i nazwisko	Jerzy Stanisław Talaga
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1929 Śniatyn, II Rzeczpospolita
Obywatelstwo	polskie
Kariera juniorska
Lata Klub Resovia Rzeszów
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Resovia Rzeszów AZS-AWF Warszawa
Kariera trenerska
Lata Drużyna ? AZS-AWF Warszawa 1960–1962 Gwardia Warszawa (juniorzy) 1973–1975 Stal Mielec ? Radomiak Radom 1976–1977 Broń Radom

Państwo działania	Polska
Doktor nauk o wychowaniu fizycznym
Specjalność: piłka nożna
Alma Mater	Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie
Doktorat	1976 – wychowanie fizyczne AWF Warszawa
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie
Stanowisko	docent, profesor
Kierownik
Zakład	Zakład Teorii i Metodyki Sportowej Gier Zespołowych AWF Warszawa
Okres spraw.	1976–1991
Odznaczenia

Jerzy Stanisław Talaga (ur. 25 maja 1929 w Śniatynie) – polski piłkarz i trener piłkarski, szkoleniowiec, pedagog i publicysta, doktor nauk o wychowaniu fizycznym, wieloletni wykładowca i profesor uczelni na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Życiorys

Wykształcenie

W 1949 zdał maturę w I Gimnazjum i Liceum im. St. Konarskiego w Rzeszowie. W 1954 został absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora nauk o wychowaniu fizycznym, broniąc dysertacji poświęconej usytuowania zawodu trenera w społeczeństwie, w 1987 został docentem.

Staż zawodniczy i trenerski

Wychowanek i członek zarządu klubu sportowego „Resovia” Rzeszów. Zawodnik piłki nożnej w drużynie AZS-AWF Warszawa. Trener II klasy w piłce nożnej – po studiach w AWF; trener klasy I (1963) i klasy specjalnej (1970). Trener II reprezentacji Polski juniorów 1966–1968; trener w młodzieżowej szkole sportowej w Warszawie 1957–1960; trener drużyny juniorów WKS Gwardia Warszawa 1960–1962 (wicemistrz Polski); trener koordynator pierwszoligowej Stali Mielec (1973–1975); trener koordynator drugoligowych drużyn KS „Radomiak” i „Broń” Radom 1976–1977; trener edukator Polskiego Związku Piłki Nożnej (2013), trener UEFA Pro.

Praca szkoleniowa

W latach 1952–1954 był kierownikiem organizacyjnym drużyny piłkarskiej AZS-AWF Warszawa. W 1954 po zakończeniu studiów na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie podjął pracę naukową na tej uczelni. Uzyskując licencję trenera II klasy objął także trzecioligową drużynę AZS-AWF Warszawa, w której występował m.in. Andrzej Strejlau.

W 1976 został kierownikiem Zakładu Teorii i Metodyki Sportowej Gier Zespołowych Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Funkcję pełnił do 1991.

W latach 1960–1968 był członkiem sekcji młodzieżowej Polskiego Związku Piłki Nożnej. W latach 1971–1973 oraz 1974–1976 był kierownikiem wyszkolenia w PZPN. W latach 1972–1976 pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Szkolenia PZPN.

Wraz z Kazimierzem Górskim opracował koncepcję przygotowań reprezentacji Polski w piłce nożnej do Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972, gdzie polscy piłkarze zdobyli złoty medal olimpijski.

Podczas pracy zawodowej prowadził wykłady i zajęcia dla studentów specjalizacji piłki nożnej w AWF Warszawa, w Białej Podlaskiej (filia AWF Warszawa) oraz w Mielcu. W latach 1991–2010 był redaktorem naczelnym czasopisma fachowego PZPN „Trener”. Był prelegentem na wykładach w ramach kursów dla trenerów w: Szwajcarii, Moskwie, Czechosłowacji, Niemczech, Włoszech, Meksyku oraz w Chinach, a także wykładowcą Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu (IEPS) w Algierze oraz w Szkole Trenerów PZPN w Warszawie, gdzie zasiadał również w radzie programowej.

Kształcił ośmiu przyszłych selekcjonerów reprezentacji Polski w piłce nożnej: Andrzeja Strejlaua, Antoniego Piechniczka, Henryka Apostela, Władysława Stachurskiego, Zbigniewa Bońka, Janusza Wójcika, Pawła Janasa i Jerzego Engela. Poza tym 43. trenerów PZPN pracujących następnie z różnorakimi reprezentacjami kraju (olimpijską, młodzieżową, juniorską); ponad 50. trenerów I ligi, ponad 50 – II ligi oraz 15 trenerów koordynatorów okręgowych. Jest twórcą sposobu kształcenia instruktorów i trenerów II klasy piłki nożnej w AWF Warszawa, uwzględniającego pierwsze autorskie opracowanie testu sprawności specjalnej dla kandydatów i studentów specjalizacji. Twórca sekcji piłki nożnej przy AZS-AWF uczestniczącej w rozgrywkach mistrzowskich WOZPN (jako eksperymentalnego warsztatu pracy dla przyszłych trenerów).

Autor 25. podręczników i 7. książek (wydanych również w językach obcych; rosyjskim, niemieckim, hiszpańskim, włoskim, greckim i gruzińskim) z zakresu: teorii i metodyki piłki nożnej. Opublikował ponad 150 artykułów w czasopismach krajowych i zagranicznych o tematyce sportowej.

Życie prywatne

Jest malarzem amatorem.

Ważne publikacje

• Technika piłki nożnej: Sport i Turystyka, 1987, ISBN 83-217-2554-6
• Piłka nożna. Trening: Sport i Turystyka, 1987
• Taktyka piłki nożnej: Sport i Turystyka, 1989, ISBN 83-217-2679-8
• ABC młodego piłkarza. Nauczanie techniki: Zysk i S-ka, 2006, ISBN 83-7298-936-2

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1990)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
• Złoty Krzyż Zasługi (1977)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1969)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1982)

Nagrody i wyróżnienia

• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”
• Złota Odznaka AZS (1957)
• Złota odznaka PZPN (1962)
• Odznaka 100-lecia Sportu Polskiego (1967)
• Medal 100-lecia Sportu Warszawskiego
• Medal 75-lecia PZPN (1994)
• Medal Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe AWF Warszawa (1994)
• Honorowe członkostwo PZPN (1999)
• Brylantowa odznaka PZPN (2006)