Jerzy Woźniak (ksiądz)

Jerzy Woźniak
Data i miejsce urodzenia	24 października 1949 ; Krasne
Data i miejsce śmierci	19 czerwca 2013 ; Bysławek
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Śluby zakonne	1967
Prezbiterat	21 czerwca 1975

Jerzy Woźniak (ur. 24 października 1949 w Krasnem, zm. 19 czerwca 2013 w Bysławku) – polski prezbiter katolicki ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo, patrolog, syriolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w miejscowości Krasne, położonej na terenie archidiecezji przemyskiej. W 1967 wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy. Absolwent studiów filozoficzno-teologicznych w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1975). Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1975 z rąk bp. Albina Małysiaka. W 1981 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy Znaczenie teologiczne przysięgi haj Jahwe (promotor Stanisław Grzybek).

W latach 1982–1990 był wykładowcą w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie, do 1988 w Papieskiej Akademii Teologicznej, do 1989 w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Paulinów. W latach 1996–2003 pracownik Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł tragicznie 19 czerwca 2013 kąpiąc się w jeziorze w Bysławku. Pogrzeb odbył się 25 czerwca 2013 w kościele Zmartwychwstania Pańskiego w Bydgoszczy^[1].

Wybrane publikacje i profil badań[edytuj | edytuj kod]

Publikował rozprawy naukowe z zakresu biblistyki oraz filologii Kościołów orientalnych (aramejski, etiopski, gruziński, syryjski, ugarycki) m.in. w „Biblische Zeitschrift”, „Collectanea Theologica”, „Ruch Biblijny i Liturgiczny”, „Salvatoris Mater”, „Vox Patrum”. Był jednym z nielicznych polskich syriologów^[2].

(przekład) Apokalipsę Barucha syryjska [w:] Apokryfy Starego Testamentu, oprac. i wstępy Ryszard Rubinkiewicz, Warszawa: „Vocatio” 1999.
Polska syrologia w zarysie, pod red. Jerzego Woźniaka, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2010.

Według Waldemara Chrostowskiego Woźniak miał „ogromne zasługi w dokumentowaniu i upowszechnianiu wiedzy na temat kultur Lewantu i Orientu”^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zmarł ks. Jerzy Woźniak CM. misjonarze.pl. [dostęp 2021-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-19)].
↑ Zob. jego artykuły o sympozjach syrologicznych zob. Sympozja syriologiczne I-III, „Vox Patrum”, t. 3, s. 426–434; IV Symposium Syriacum „Vox Patrum”, t. 8–9, s. 426–433; IV Sympozjum Syriacum 1984, „Vox Patrum” t. 5, s. 506–507; VII Sympozjum Syriacum [Uppsala, 12-14 VIII 1996], „Vox Patrum” t. 30–31, s. 646–647; VIII Symposium Syriacum [Sydney 2000], „Vox Patrum”, t. 38–39, s. 756–759.
↑ WaldemarW. Chrostowski WaldemarW., "Polska syrologia w zarysie", red. Jerzy Woźniak, Warszawa 2010: [recenzja], „Collectanea Theologica”, 82/4, s. 219–222 [dostęp 2022-06-01] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zeszyty Naukowe Stowarzyszenia Biblistów Polskich 9 (2012), s. 252.

[1] Zmarł ks. Jerzy Woźniak CM. misjonarze.pl. [dostęp 2021-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-19)].

[2] Zob. jego artykuły o sympozjach syrologicznych zob. Sympozja syriologiczne I-III, „Vox Patrum”, t. 3, s. 426–434; IV Symposium Syriacum „Vox Patrum”, t. 8–9, s. 426–433; IV Sympozjum Syriacum 1984, „Vox Patrum” t. 5, s. 506–507; VII Sympozjum Syriacum [Uppsala, 12-14 VIII 1996], „Vox Patrum” t. 30–31, s. 646–647; VIII Symposium Syriacum [Sydney 2000], „Vox Patrum”, t. 38–39, s. 756–759.

[3] WaldemarW. Chrostowski WaldemarW., "Polska syrologia w zarysie", red. Jerzy Woźniak, Warszawa 2010: [recenzja], „Collectanea Theologica”, 82/4, s. 219–222 [dostęp 2022-06-01] .

[1]

[2]

[3]