Jezioro Święte (gmina Wolsztyn)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Święte
Ilustracja
Jezioro Święte w Obrze
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Obra

Region

Pojezierze Poznańskie

Morfometria
Powierzchnia

23[1]-25[2] ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1082 m[2]
250 m[2]

Głębokość
• maksymalna


15,3[1]-17[2] m

Hydrologia
Klasa czystości wody

III

Położenie na mapie gminy Wolsztyn
Mapa konturowa gminy Wolsztyn, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Święte”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Święte”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Święte”
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu wolsztyńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Święte”
Ziemia52°05′08″N 16°02′47″E/52,085556 16,046389

Jezioro Święte[3]jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn, leżące na terenie Pojezierza Poznańskiego. Zwane jest także Jeziorem Krutla (od osady Krutla).

Jest jeziorem pochodzenia lodowcowego, jego powierzchnia wynosi 23[1]-25[2] hektarów. W najgłębszym miejscu osiąga ono ok. 17 m (wg Andersa 15,3 m[1]) i ma III klasę czystości[2]. W południowej części jeziora w miejscowości Obra znajduje się strzeżone kąpielisko[2]. Jezioro jest także systematycznie zarybiane i cieszy się popularnością wśród wędkarzy[2]. Występują tutaj m.in. karp, karaś, leszcz, płoć, szczupak, okoń, sandacz, lin, kleń i sum[2].

Z jeziorem tym związana jest legenda, według której teren ten był zamieszkały w przeszłości przez bogatych tkaczy. Pewien wędrowiec szukał tam gościny, lecz nikt nie chciał mu jej udzielić. W końcu znalazł ją u ubogich wieśniaków, którzy mieszkali na skraju wsi. Gdy wędrowiec opuszczał gościnny dom, hojnie wynagrodził jego gospodarzy. Bogacze chcieli naprawić swój błąd, ale było już za późno. Za karę ich wieś z domostwami zapadła się, a zagłębienie wypełniło się wodami jeziora[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Paweł Anders: Jeziora Wolsztyńsko-Zbąszyńskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 96. ISBN 83-7005-113-8. (pol.).
  2. a b c d e f g h i Informacja na stronie obra.net.pl [online] [dostęp 2020-08-14] (pol.).
  3. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 349, ISBN 83-239-9607-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Informacja na portalu wedkuje.pl