Joanna Potocka z Sieniawskich
_-_mama_Mykoly_Basylia_Potockogo_(2).jpg) Portret Joanny Sieniawskiej | |
| Data urodzenia |
po 1662 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 maja 1733 |
| Ojciec | |
| Matka |
Cecyiia Maria Radziwiłł |
| Mąż | |
| Dzieci |
Teresa Teofila, Wanda, |
| Rodzeństwo |
Adam Mikołaj Sieniawski (brat) |
Joanna Potocka z Sieniawskich (ur. po 1662[1], zm. 21 maja 1733 we Lwowie) – hetmanówna polna koronna, starościna jabłonowska, kaniowska, wojewodzina bełska, matka Mikołaja Bazyliego Potockiego, siostra rodzona Adama Mikołaja Sieniawskiego.
Wywód genealogiczny[edytuj | edytuj kod]
| 4. Adam Hieronim Sieniawski | ||||||
| 2. Mikołaj Hieronim Sieniawski | ||||||
| 5. Wiktoria Elżbieta Potocka | ||||||
| 1. Joanna Potocka z Sieniawskich | ||||||
| 6. Aleksander Ludwik Radziwiłł | ||||||
| 3. Cecylia Maria Radziwiłłówna | ||||||
| 7. Lukrecja Maria Strozzi | ||||||
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rodzice – przyszły hetman polny koronny Mikołaj Hieronim Sieniawski i Cecylia Maria z Radziwiłłów – ożenili się 3 grudnia 1662.[2].
Przyszły mąż, zakochany w niej Stefan Aleksander Potocki, starał się od roku 1693 o jej rękę. Adam Mikołaj Sieniawski wraz z żoną, Elżbietą z Lubomiskich, niechętnie patrzyli na to, zwłaszcza że Potocki znany był z gwałtowności i hulaszczego trybu życia. Jednak[3] 2 stycznia 1695 odbył się ślub Potockiego i Sieniawskiej[4].
Na mocy przywileju od 7 grudnia 1712, spisanym w Lublinie[5], wraz z mężem została fundatorką klasztoru bazyliańskiego w Buczaczu, który założyli w zamian za odebrany od mnichów prawosławnych w 1652 ówczesnym właścicielem Buczacza Janem Potockim[6], ojcem Stefana Aleksandera.
Gdy w roku 1715 ks. Aleksander Józef Młodkiewicz, proboszcz buczacki, utworzył przy miejscowym kościele farnym Bractwo Szkaplerza Matki Najświętszej, została obrana protektorką tego Bractwa ze stanu szlacheckiego, a jej mąż – protektorem[7]. W 1726 roku sfinansowała pozłocenie ołtarza Michała Archanioła w kościele św. Andrzeja oo. Bernardynów we Lwowie[8].
Zmarła 21 maja 1733 we Lwowie po krótkiej chorobie[4]. Została pochowana u Dominikanów we Lwowie[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Joanna Sieniawska z Sieniawy h. Leliwa (ID: dw.13637)
- ↑ Wiesław Majewski: Sieniawski Mikołaj Hieronim h. Leliwa. [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII/1. Warszawa – Kraków : Polska Akademia Nauk, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1996, zeszyt 152, s. 137.
- ↑ Potocki Stefan (zm. 1726)
- ↑ a b Potocka Joanna z Sieniawskich (zm. 1733), strażnikowa wielka koronna, wojewodzina bełska
- ↑ Sadok Barącz: Pamiątki buczackie, s. 111.
- ↑ Roman Łukań OBSJ: Причинки до історії Бучацьких шкіл. [W:] Записки Чину Святого Василія Великого. T. IV, вип. 3—4, s. 756. (ukr.)
- ↑ Sadok Barącz: Pamiątki buczackie, s. 90.
- ↑ Andrzej Betlej: Kościół p.w. św. Andrzeja Apostoła i klasztor OO. Bernardynów. [w:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 20. Kraków, 2012, s. 19. seria: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, cz. I.
- ↑ Sadok Barącz: Pamiątki buczackie, s. 57.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia Gazety Narodowej, 1882, 168 s.
- Potocka Joanna z Sieniawskich (zm. 1733), strażnikowa wielka koronna, wojewodzina bełska. historia.up.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-19)].. W: Korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej.
- Zbigniew Hundert, Jan Jerzy Sowa. Od towarzysza jazdy do wojewody podolskiego. Przebieg służby wojskowej Nikodema Żaboklickiego w latach 1656–1706. „Res Historica”. 42, s. 156–157, 2016. [dostęp 2018-02-28].