Johann Rudolf Zumsteeg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Rudolf Zumsteeg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1760
Sachsenflur

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1802
Stuttgart

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycyzmu

Zawód

kompozytor, dyrygent, wiolonczelista

Johann Rudolf Zumsteeg (ur. 10 stycznia 1760 w Sachsenflur, zm. 27 stycznia 1802 w Stuttgarcie[1][2][3]) – niemiecki kompozytor, dyrygent i wiolonczelista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wieku 10 lat wstąpił do założonej przez księcia Karola Eugeniusza Wirtemberskiego wojskowej akademii Karlsschule w Stuttgarcie[1]. Jego szkolnym kolegą był Friedrich Schiller[1][2]. Interesował się sztuką, pierwotnie zamierzał zostać rzeźbiarzem, ostatecznie jednak zwrócił się ku muzyce[1][3]. Uczył się gry na wiolonczeli u Eberharda Malterrego oraz kompozycji u Agostino Poliego[1][3]. W 1781 roku został wiolonczelistą w książęcej kapeli nadwornej w Stuttgarcie, od 1791 roku był natomiast dyrektorem teatru dworskiego[1][2]. Od 1785 do 1794 roku uczył muzyki w Karlsschule[2]. W 1793 roku otrzymał stanowisko koncertmistrza dworskiego teatru operowego, dokonując reformy repertuaru, do którego wprowadził dzieła Wolfganga Amadeusa Mozarta[1][2]. Odpowiedzialny był też za oprawę muzyczną uroczystości dworskich, komponując na te okazje kantaty, utwory instrumentalne i dzieła sceniczne[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był autorem 8 oper, w tym Zalaor (wyst. 1787), Tamira (wyst. 1788), Die Geisterinsel (wyst. 1798), Das Plauenfest (wyst. 1801) i Elbondocani (wyst. 1803)[2]. Ponadto był autorem 2 symfonii, 10 koncertów wiolonczelowych, 2 koncertów fletowych, koncertu na 2 flety, 2 sonat wiolonczelowych, 3 triów na 3 wiolonczele, 4 duetów, 2 mszy, 14 świeckich i 16 religijnych kantat i muzyki do sztuk scenicznych[3]. Pisał także ballady i pieśni, m.in. do tekstów Friedricha Schillera[3].

W swojej twórczości czerpał z poezji i literatury, sięgając po wątki orientalne i baśniowe, stając się jednym z prekursorów romantyzmu w muzyce niemieckiej[1]. Największe znaczenie mają pieśni Zumsteega, stanowiące inspirację dla twórców kolejnego pokolenia takich jak Franz Schubert i Carl Loewe[1][2]. Jego utwory instrumentalne i sceniczne, w tym cieszące się w swoim czasie popularnością opery, nie są natomiast współcześnie wykonywane[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 381–383. ISBN 978-83-224-0935-0.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 4045. ISBN 0-02-865571-0.
  3. a b c d e Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 615. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]