Jolanta Ługowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jolanta Ługowska
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1948
Pionki

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: folklorystyka, teoria i historia literatury
Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Doktorat

1977

Habilitacja

30 maja 1994

Profesura

15 maja 2002

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk
Uniwersytet Wrocławski

Jolanta Elżbieta Ługowska (ur. 6 marca 1948 w Pionkach) – polska filolog polska, specjalizująca się w folklorystyce, teorii i historii literatury; nauczyciel akademicki, związana z uczelniami w Lublinie i we Wrocławiu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1948 roku w Pionkach, w województwie mazowieckim, gdzie spędziła dzieciństwo i wczesną młodość. Po ukończeniu tamtejszego liceum ogólnokształcącego i pomyślnie zdanej maturze, rozpoczęła w 1965 roku studia polonistyczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, które ukończyła w 1970 roku. W latach 1970-1973 pracowała jako asystentka w Instytucie Filologii Polskiej UMCS. W roku akademickim 1973/1974 odbyła roczny staż w Instytucie Badań Literatury Polskiej PAN w Warszawie. Od 1976 roku związała się zawodowo z Instytutem Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych zdobyła w 1977 roku na podstawie pracy pt. Ludowa bajka magiczna jako tworzywo literatury[1]. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa otrzymała w 1994 roku na podstawie rozprawy nt. W świecie ludowych opowiadań. Teksty, gatunki, intencje narracyjne[2]. Na uczelni tej uzyskała w 1996 stanowisko profesora nadzwyczajnego, a kilka lat później profesora zwyczajnego. W 2002 roku uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych[1].

Od 1978 roku kieruje, po śmierci prof. Jerzego Cieślikowskiego, pracami międzyuczelnianego zespołu zajmującego się kulturą dzieci i nastolatków w ramach tzw. Problemu węzłowego "Polska kultura narodowa. Tendencje rozwojowe i percepcja"[1]. Jest kierownikiem Zakładu Literatury Ludowej, Popularnej i Dziecięcej na Instytucie Filologii Polskiej UWr[3].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Jej zainteresowania naukowe związane są z badaniami literaturoznawczymi z uwzględnieniem kulturowych kontekstów literatury, a także zagadnień jej wewnętrznego zróżnicowania. Głównym podmiotem jej zainteresowań są problemy kultury ludowej i folkloru widziane z perspektywy literaturoznawcy - tekstologa i genologa, a także literatura dla dzieci i młodzieży rozpatrywana jako specyficzny typ twórczości sięgający do tradycji i wykorzystujący repertuar gatunkowy literatury wysokoartystycznej[4]. Do jej głównych publikacji należą[5]:

  • Ludowa bajka magiczna jako tworzywo literatury, Wrocław 1981.
  • Bajka w literaturze dziecięcej, Warszawa 1988.
  • W świecie ludowych opowiadań : teksty, gatunki, intencje narracyjne, Wrocław 1993.
  • Folklor - tradycje i inscenizacje. Szkice literacko-folklorystyczne, Warszawa 1999.
  • Anioł w literaturze i w kulturze, Wrocław 2004.
  • Baśnie nasze współczesne, Wrocław 2005.
  • W Fantazjanie i gdzie indziej. Szkice o baśni literackiej, Wrocław 2006.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 8 (77), sierpień 2002, s. 26
  2. W świecie ludowych opowiadań. Teksty, gatunki, intencje narracyjne w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-31].
  3. Informacja na stronie UWr [on-line] [dostęp: 1.04.2012]
  4. Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 8 (77), sierpień 2002, s. 28.
  5. Dane zaczerpnięte z katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]