José Fernando Siale Djangany
José Fernando Siale Djangany (ur. w czerwcu 1961[1]) – prawnik i pisarz z Gwinei Równikowej.
Jest owocem międzyetnicznego związku (matka wywodzi się z Ndowè, ojciec zaś spośród Bubich)[2]. Urodził się w Santa Isabel (dzisiejsze Malabo)[3] w okresie hiszpańskich rządów kolonialnych. Ukończył studia prawnicze we Francji. Związany z krajowym wymiarem sprawiedliwości, był prokuratorem i sędzią w Sądzie Najwyższym Republiki. Doradzał również głowie państwa w zakresie kwestii związanych z prawem.
Znany z wszechstronnej aktywności kulturalnej, od lat dziewięćdziesiątych XX wieku aktywny w środowisku literackim rodzinnego miasta[4]. Opublikował między innymi Cenizas de Kalabó y Termes (2000) Guinea Ecuatorial: Aproximación al pulso liberal. Libertades Fundamentales y Procesos Judiciales (2010), Autorretrato con un infel (2011)[5] i En el lapso de una ternura (2011)[6]. Ceniony za żywy styl oraz umiejętne operowanie zaskoczeniem i metaforą[7].
Pisuje również dla prasy, artykuły jego autorstwa pojawiały się choćby w Debats i El Patio[8].
Przez krytykę zaliczany, wraz z Maximilianem Nkogo Esono i Juanem Tomásem Ávilą Laurelem do tendencji ludowej w łonie współczesnej literatury Gwinei Równikowej, skupiającej się na codziennym życiu i pisarstwie dostępnym szerokiemu gronu odbiorców[9]. Jego prace znalazły się w Nueva Antología de la literatura de Guinea Ecuatorial (2012), trzeciej edycji kanonicznej antologii literackiej Gwinei Równikowej[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ José Fernando Siale Djangany. edicionescarena.com. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ Siale Djangany, José Fernando. africafundacion.org. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ José Fernando Siale Djangany: En el lapso de una ternura. ojosdepapel.com. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ José Fernando Siale Djangany. casafrica.es. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ José Fernando SIALE DJANGANY (Guinea Ecuatorial, 1961). cervantesvirtual.com. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ Entrevista a Fernando Siale, autor de En el lapso de una ternura. ojosdepapel.com. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ atanga| Nº 11. aecid.es. s. 20. [dostęp 2020-09-21]. (hiszp.).
- ↑ 1915 Y OTROS ECOS DE LLUVIA Y DE MAR. diwan.es. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ UNA CRÓNICA DE LOS PRIMEROS MESES DE 2020. birdlikecultura.wordpress.com. [dostęp 2020-10-20]. (hiszp.).
- ↑ atanga| Nº 11. aecid.es. s. 22. [dostęp 2020-09-21]. (hiszp.).