Jota Cancri
| ι1,2 Cnc | |||||||||||||||||||||
 Zdjęcie układu (Jeffrey Fischer) | |||||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000.0) | |||||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
08h 46m 41,820s | ||||||||||||||||||||
| Deklinacja |
+28° 45′ 35,62″ | ||||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−45,69 ± 0,56 mas/rok[1] | ||||||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
15,74 ± 0,13 km/s[1] | ||||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||||||
| Typ widmowy | |||||||||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||||||
| Wiek |
~260 mln lat[3] | ||||||||||||||||||||
| Temperatura |
5000 K / 8800[3] | ||||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Jota Cancri (ι Cnc) – gwiazda podwójna w gwiazdozbiorze Raka. Oddalona jest o około 331 lat świetlnych od Słońca.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Główny składnik układu, Jota Cancri A, to żółty olbrzym należący do typu widmowego G o jasności obserwowanej równej 4,028m[1]. Jej kompan, Jota Cancri B, to biała gwiazda ciągu głównego (karzeł) należąca do typu widmowego A, o jasności obserwowanej 6,57m[1]. Pomiar paralaksy obu gwiazd może sugerować, że znajdują się one w różnych odległościach (A: 331 ± 22 ly[1], B: 279 ± 85 ly[2]), ale wartości te obarczone są dużą niepewnością. Gwiazdy łączy ruch własny po niebie i w ciągu stulecia obserwacji nie zmieniły istotnie wzajemnego położenia, co świadczy, że są powiązane grawitacyjnie. W przestrzeni dzieli je odległość co najmniej 2800 au, a obrót wokół wspólnego środka masy zajmuje co najmniej 65 tysięcy lat[3].
Te dwie gwiazdy oddalone są od siebie o 30,4 sekundy kątowej na niebie[4] i można je rozróżnić za pomocą małego teleskopu[3]. Stanowią atrakcyjny obiekt obserwacji dla amatorów astronomii, gdyż kontrast sprawia, że wydają się być barwy błękitnej i bladopomarańczowej. Gołym okiem gwiazd nie da się rozdzielić i wydają się jedną; łączna jasność układu przekracza nieznacznie jasność Delta Cancri, w rzeczywistości drugiej co do jasności gwiazdy gwiazdozbioru[3].