joyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

joyn (pisane małą literą) lub Rich Communication Suite – standard komunikacji mobilnej, będący marketingową nazwą zestawu usług stworzonych w ramach prac organizacji standaryzacyjnej GSMA pod nazwą Rich Communication Suite enhanced (RCS-e).

Standard pozwala na:

  • chat i chat w grupie,
  • przesyłanie plików dowolnego typu pomiędzy użytkownikami,
  • wzbogacenie standardowego połączenia głosowego strumieniem wideo wysokiej jakości pochodzącego z kamery jednego z telefonów,
  • informację w czasie rzeczywistym o dostępności poszczególnych usług po drugiej stronie,
  • komunikację poprzez numer telefonu, bez potrzeby wymiany specjalnych identyfikatorów czy dodatkowych numerów,
  • korzystanie z usług zaraz po kupnie telefonu.

Historia RCS-a[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wersja standardu RCS (RCS 1.0) opublikowana została w grudniu 2008 roku[1]. Druga (RCS 2.0), rozszerzająca standard o m.in. dostęp szerokopasmowy pojawiła się w czerwcu 2009 roku[2]. Kolejna, trzecia wersja (RCS 3.0) opublikowana została w grudniu 2009 roku[3]. W lutym 2011 roku GSMA opublikowało czwartą (RCS 4.0) wersję standardu[4].

Ponieważ nowe wersje pojawiały się bardzo szybko i dostawcy nie byli w stanie dostarczać produktów, operatorzy nie mogli świadczyć usług w oparciu o RCS.

Grupa pięciu największych operatorów świata (G5: Deutsche Telekom, France Telekom, Telecom Italia, Telefónica i Vodafone) postanowiła uprościć nieco standard, jednocześnie deklarując się, że każdy z członków G5 wdroży usługę w nowej postaci. Owocem tych prac była specyfikacja RCS-e opublikowana w kwietniu 2011 roku (RCS-e 1.1) Z jednej strony upraszczała ona RCS, z drugiej strony dodawała kilka nowości (m.in. w czacie czy w sposobie konfiguracji i zakładania kont /automatycznie/). RCS-e również ewoluował i powstały wersje RCS-e 1.2 (już pod skrzydłami GSMA), RCS-e 1.2.1 i ostatecznie RCS-e 1.2.2 w lipcu 2012 roku[5]. Na podstawie doświadczeń operatów hiszpańskich GSMA opublikowało w sierpniu 2012 dodatkowy dokument (RCS-e Implementation Guidelines), który nie jest oficjalnie częścią standardu, ale raczej wskazówkami implementacyjnymi dla operatorów i dostawców telefonów.

W kwietniu 2012 pojawiła się piąta wersja standardu (RCS 5.0, potem 5.1 i 5.2)[6], która zastąpiła RCS-e.

Nazwa joyn[edytuj | edytuj kod]

Nazwa joyn została wybrana przez GSMA i ogłoszona na Mobile World Congress 2012 w Barcelonie[7]. Joyn jest znakiem towarowym GSMA i może być wykorzystywany bez uiszczania opłat, ale jedynie przez podmioty, które przeszły tzw. akredytację (sieci lub klienta). Polega ona na przeprowadzeniu szeregu testów działania pomiędzy testowaną siecią lub klientem a siecią lub klientem mającym już akredytację[8].

Charakterystyki joyn[edytuj | edytuj kod]

Charakterystykami joyn są:

  • działanie w oparciu o numer telefonu (MSISDN) - nie ma potrzeby wymiany dodatkowych nazw użytkownika, numerów usług czy adresów mailowych
  • zadeklarowane wsparcie od producentów telefonów - dzięki temu nie będzie istniała konieczność ściągania żadnych dodatkowych aplikacji. Następujący producenci telefonów deklarują wsparcie dla joyn: Samsung, HTC, LG, Sony, Nokia, Motorola, Huawei, RIM (Blackberry) oraz ZTE.
  • automatyczna konfiguracja i zakładanie konta w serwisie - wszystko odbywa się w tle, niewidocznie dla użytkownika. Sprawia to, że aby używać usługi wystarczy włączyć nowo zakupiony telefon (jak w przypadku SMS)
  • działanie pomiędzy sieciami operatorów - usługi nie są ograniczone do jednej sieci, docelowo wszyscy operatorzy będą wspierać joyn

Dostępność u operatorów i producentów telefonów[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym operatorem na świecie oferującym joyn był hiszpański oddział Vodafone[9]. Wkrótce hiszpańska Telefonica (pod nazwą Movistar) udostępniła usługę dla swoich klientów[10]. Kolejną siecią miał być hiszpański Orange, jednak z niewiadomych powodów uruchomienie zostało opóźnione. Druga fala startów joyn to Niemcy i Vodafone[11] i planowany na grudzień 2012 Telekom Deutschland (z grupy Deutsche Telekom)[12]. Usługa joyn jest nowym standardem w komunikacji mobilnej i ma być obecna pośród wielu komunikatorów używanych już na rynku smartfonów[13][14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ RCS Release 1 – December 08.
  2. ↑ RCS Release 2 – June 2009.
  3. ↑ RCS Release 3 – December 2009.
  4. ↑ RCS Release 4 – February 2011.
  5. ↑ RCS-e Specifications. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-03)].
  6. ↑ RCS Release 5 – April – August 2012.
  7. ↑ It was just there, it just worked.
  8. ↑ RCS Accreditation. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-21)].
  9. ↑ Vodafone Spain launches Beta Testing Programme for the new JOYN Service.. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)].
  10. ↑ Movistar launches Joyn, the new enriched communications service with messaging and video. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-16)].
  11. ↑ joyn: Revolutionärer Smartphone Messenger.
  12. ↑ joyn – Das Messaging der Zukunft.
  13. ↑ join to joyn.
  14. ↑ Rajmund Owczarek: joyn w Polsce – świeże spojrzenie na komunikację – chat, sms. Radio.org.pl. [dostęp 2015-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-18)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joyn&oldid=68164579”