Julian Roykiewicz
 porucznik łączności
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data śmierci |
11 października 1988 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Julian Bronisław Roykiewicz (ur. 24 czerwca 1896 w Warszawie, zm. 11 października 1988) – porucznik rezerwy łączności Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie z 1915 roku oraz absolwent Politechniki Warszawskiej z 1919 roku.
Filister Welecji i jej pierwszy sekretarz w Warszawie w 1916 roku. W tym samym czasie pełnił funkcję adiutanta Stefana Mieszkowskiego, komendanta POW na Warszawę. W 1922 roku, po utworzeniu Związku Polskich Korporacji Akademickich, został jego wiceprezesem.
Uczestnik walk o niepodległość w czasie I i II wojny światowej oraz wojny z bolszewikami w 1920 roku.
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925 w korpusie oficerów rezerwy łączności. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry 4 batalionu telegraficznego w Brześciu[1].
Pochowany został na Starych Powązkach (kwatera 5-6-9)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 177, 698.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WOJCIECH ROYKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-06-13].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].