Juliusz Janusz Stachý

Juliusz Janusz Stachý
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1930 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	4 kwietnia 2012 ; Warszawa
	profesor nauk hydrologicznych
	Specjalność: gospodarka wodna, hydrologia inżynierska
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Doktorat	1964
Habilitacja	1978
Profesura	1980
	Praca zawodowa
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Instytut	IMGW
Okres zatrudn.	1952-1999
	Odznaczenia

Juliusz Janusz Stachý (ur. 9 kwietnia 1930 we Lwowie, zm. 4 kwietnia 2012 w Warszawie^[2]) – polski hydrolog, hydrotechnik, wykładowca akademicki, autor podstaw projektowania obiektów technicznych gospodarki wodnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Matka Janina z domu Rodzynkiewicz, biolog, była asystentką na Wydziale Rolnym Politechniki Lwowskiej. Zmarła na raka w 1934. Ojciec był inżynierem leśnictwa. Ze Lwowa przeniósł się do Krakowa gdzie ukończył na tajnych kompletach 1 klasą gimnazjum i był zatrudniony jako robotnik drogowy. Po wojnie trzy lata kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach ostatecznie w 1949 ukończył i zdał maturę w Liceum im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie. Dzięki wsparciu prof. Kazimierza Rodowicza został przyjęty na Inżynierski Kurs Hydrologiczny przy Politechnice Warszawskiej. W 1952 uzyskał dyplom inżyniera hydrologa. Uzupełnił wykształcenie na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej uzyskując magisterium w 1956 pisząc pracę z zakresu gospodarki wodnej na kaskadzie zbiorników. Od listopada 1952 do maja 1999 pracował w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej. W 1954 został asystentem na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej. W czerwcu 1964 obronił doktorat na podstawie rozprawy Związki średniego odpływu na obszarze Polski w funkcji parametrów regionalnych. Promotorem pracy był Julian Lambor. Na podstawie rozprawy Wieloletnia zmienność odpływu rzek polskich uzyskał w 1978 habilitację. Tytuł profesorski nauk technicznych otrzymał w 1980. Wykładał na Politechnice Warszawskiej i Uniwersytecie Warszawskim. Przebywał także na stażach naukowych w USA, na Węgrzech, w ZSRR, Rumunii i w Wielkiej Brytanii. Był ekspertem ds. hydrologii z ramienia Światowej Organizacji Meteorologicznej w Ugandzie, a także ds. planowania zasobów wodnych w Bangladeszu (z ramienia ONZ)^[3]. Był członkiem Światowej Organizacji Meteorologicznej, od 1964 Komitetu Hydrologii w Genewie), w latach 1966-1992 Komitetu Gospodarki Wodnej PAN zasiadał w radzie naukowej IMUZ w latach 1976-1980. Wydał 66 rozpraw i artykułów naukowych, 28 artykułów informacyjnych i sprawozdań, oraz 17 opracowań naukowych.

Pochowany został 11 kwietnia 2012 na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Zasady obliczania maksymalnych przepływów prawdopodobnych
Podstawy metodyczne zasad obliczania przepływów średnich niskich
koncepcja Atlasu hydrologicznego Polski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Prof. dr hab. inż. Juliusz Janusz Stachy, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-09-10] .
↑ Nekrolog profesora w Gazecie Wyborczej
↑ Andrzej Ciepielowski, Pożegnania - Juliusz Janusz Stachý (1930-2012), w: Acta Scientarum Polonorum. Architectura, nr 10(4) wyd.2011, s.43-45
↑ Barbara Fal Juliusz Janusz Stachý (1930-2012)-Wspomnienia pośmiertne

[1] Prof. dr hab. inż. Juliusz Janusz Stachy, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-09-10] .

[2] Nekrolog profesora w Gazecie Wyborczej

[3] Andrzej Ciepielowski, Pożegnania - Juliusz Janusz Stachý (1930-2012), w: Acta Scientarum Polonorum. Architectura, nr 10(4) wyd.2011, s.43-45

[4] Barbara Fal Juliusz Janusz Stachý (1930-2012)-Wspomnienia pośmiertne

[1]

[2]

[3]

[4]