Junak Drohobycz
| |||
| Pełna nazwa |
Wojskowo-Cywilny Klub Sportowy | ||
|---|---|---|---|
| Data założenia | |||
| Data rozwiązania | |||
| Państwo | |||
| Stadion | |||
| |||
.jpeg)
Junak Drohobycz (oficjalna nazwa: Wojskowo-Cywilny Klub Sportowy „Junak" Drohobycz) – polski klub piłkarski, założony w 1931 w kresowej miejscowości - Drohobyczu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Protoplastą Junaka była nieoficjalna filia lwowskiego klubu Czarnych założona w 1922 roku w Drohobyczu, której zawodnicy wywodzili się ze środowiska Sokolego. W 1930 klub zmienił swoją nazwę z „Czarni" na „Strzelec" (przy okazji zrywając więzy z Sokołem). W 1931 klub przeszedł pod opiekę administracji państwowej i zmienił nazwę na: Klub Sportowy Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego „Junak". Pod taką nazwą drużyna zaczęła piąć się w górę: 1932 - mistrzostwo klasy C i 1934 - mistrzostwo klasy B podokręgu karpackiego. W marcu 1937 dotychczasowa nazwa zostaje zmieniona na: Wojskowo-Cywilny Klub Sportowy „Junak" a prezesem wybrano oficera Wojska Polskiego dr. Mieczysława Młotka, którego uważa się za ojca sukcesów klubu przerwanych przez wojnę. Mieczysław Młotek zaskarbił sobie przychylność i wsparcie lokalnych przemysłowców (w Drohobyczu odkryto znaczne zasoby ropy naftowej) i sprowadził mnóstwo ligowych graczy z najlepszych klubów w Polsce. Do ligi lwowskiej (jedna z najbardziej prestiżowych lig okręgowych w przedwojennej Polsce) WCKS „Junak" awansował już w 1937, a wygrał ją w sezonie 1938/1939. W tym czasie WCKS „Junak" był niemal pewnym kandydatem do wygrania swojej grupy eliminacyjnej do ligi państwowej. Poza „Junakiem" uczestniczyły w niej: Śląsk Świętochłowice, Legia Poznań i Śmigły Wilno. 27 sierpnia 1939 odbył się ostatni mecz „Junaka".
Przed 1939 działała także sekcja hokeja na lodzie klubu[1].
Kibice zespołu należeli w okresie międzywojennym do cieszących się najgorszą sławą w polskiej lidze[2].
II wojna światowa stanowi koniec historii tego klubu. We wrześniu 1939 M. Młotek ewakuował drużynę Junaka poza granice Polski[3]. Większość piłkarzy "Junaka" wraz ze swym prezesem, płk. Młotkiem, uczestniczyła w działaniach wojennych w szeregach Wojsk Polskich na Zachodzie, stanowiąc jednocześnie trzon sławnego wojskowego zespołu piłkarskiego Karpatczyków, złożonych również z byłych zawodników m.in. Pogoni i Czarnych Lwów[3].
Słynni zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kronika sportowa. „Ziemia Przemyska”. Nr 13, s. 4, 15 stycznia 1938.
- ↑ Adam Tycner, Przedwojenni kibole, w: Historia. Do Rzeczy, nr 3/2013, s. 22, ISSN 2299-9515
- ↑ a b O lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Komandoria Orderu Polonia Restituta dla Lwowianina. „Biuletyn”. Nr 33, s. 72, Grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Piłkarska FUJI, tom czwarty kolekcji klubów: "Lwów i Wilno" (strony 108-111), Andrzej Gowarzewski
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Historia klubu. wz.lviv.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-12)]. (ukr.).