Justin Juuko
Pseudonim |
"The Destroyer" |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 grudnia 1972 |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
171 cm |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
super piórkowa (prime) |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
57 |
Zwycięstwa |
45 (30KO) |
Porażki |
11 (10KO) |
Remisy |
1 |
Justin Juuko (ur. 26 grudnia 1972 w Masace) – ugandyjski bokser kategorii super piórkowej.
Kategoria super piórkowa[edytuj | edytuj kod]
Na zawodowym ringu zadebiutował 18 marca 1991 roku w USA. Pokonał przez poddanie w 3 rundzie lokalnego boksera Gilberto Diaza. Do sierpnia 1995 roku, stoczył jeszcze 23 pojedynki z mniej znanymi rywalami, z których jeden przegrał, jeden zremisował oraz 23 wygrał z czego 17 przed czasem.
Droga do mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
30 września 1995 roku zdobył pas wspólnoty brytyjskiej, pokonując na punkty Kanadyjczyka Tony'ego Pepa. Pas obronił jeszcze 3krotnie, najpierw jego ofiarą padł Jackie Gunguluza a następnie Gary Thornhill oraz David Ouma. Do końca 1998 roku pokonał jeszcze 5 rywali, broniąc tytułu WBC International oraz zdobywając WBC FECARBOX.
Walki o mistrzostwo świata[edytuj | edytuj kod]
20 lutego 1999 roku zmierzył się z Meksykaninem Antonio Hernandezem, a stawką walki było tymczasowe mistrzostwo świata WBA. Juuko dominował w pojedynku, zwyciężając na kartach punktowych, jednak w 11 rundzie Hernandez pokonał go przez Techniczny nokaut.
22 maja 1999 roku otrzymał kolejną szansę, jego przeciwnikiem był Floyd Mayweather Jr., a stawką pas WBC, którego Amerykanin bronił po raz trzeci. Mayweather w 9 rundzie posłał Juuko na deski prawym prostym, po którym Juuko dał się wyliczyć, przegrywając przez TKO. Statystyki z walki pokazały, że to Juuko był aktywniejszy, ale Mayweather celniejszy. Juuko w całej walce zadał 488 ciosy, z czego trafił 147 razy. Mayweather zadał 385 przy 209 trafieniach[1].
17 czerwca 2000 roku zmierzył się z niepokonanym Diego Corralesem, o mało prestiżowy pas IBA. Po emocjonującym i bardzo wyrównanym pojedynku, Corrales znokautował Juuko w 10 rundzie ciosem na korpus i sędzia bez liczenia przerwał pojedynek[2].
Schyłek kariery[edytuj | edytuj kod]
Mimo iż w następnym pojedynku zdobył pas NABF, nokautując Ramireza[3] było już tylko gorzej. W kolejnych 4 pojedynkach, zwyciężył tylko raz. Najpierw w 1 obronie pasa, pokonał go Ernesto Zepeda[4] a następnie Carlos Hernandez[5] i Miguel Cotto[6].
W latach 2003 - 2012 stoczył jeszcze 12 pojedynków, z czego 8 wygrał i 4 przegrał. Były to jednak pojedynki z lokalnymi rywalami w Ugandzie, albo na wyjazdach o nic nie znaczące tytuły.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Floyd Mayweather Jr. vs. Justin Juuko. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Diego Corrales vs. Justin Juuko. boxrec.com. (ang.).
- ↑ NABF super featherweight title - BoxRec Boxing Records. boxrec.com. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)]. (ang.).
- ↑ Justin Juuko vs. Ernesto Zepeda. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Uganda: Juuko Beaten. allafrica.com. (ang.).
- ↑ Juuko Loses Again.. business.highbeam.com. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-13)]. (ang.).