Kąt podłonowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kąt podłonowy (łac. angulus subpubicus) – kąt utworzony przez dwie dolne gałęzie kości łonowych, jego szczyt tworzy spojenie łonowe. U mężczyzn jest on ostry, natomiast u kobiet zbliżony do 90°, a kości łonowe są łukowato zaokrąglone. Miara kąta ma istne znaczenie w przebiegu porodu[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Troszyński, Położnictwo - ćwiczenia : podręcznik dla studentów medycyny., Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 19, ISBN 978-83-200-3830-9.
  2. Adam Bochenek, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy., t. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 528, ISBN 978-83-200-4323-5.