Kŭmdang sa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kŭmdang sa 금당사
Ilustracja
Fragment klasztoru
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość

góra Mai, powiat Chinan

Rodzaj klasztoru

klasztor buddyjski

Właściciel

Chogye

Prowincja

Chŏlla Północna

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

814

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kŭmdang sa 금당사”
Ziemia35°45′28″N 127°23′50″E/35,757778 127,397222
Strona internetowa

Kŭmdang sa (금당사) – koreański klasztor z początków IX wieku.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Klasztor został wybudowany w 814 roku podczas panowania króla Hŏndŏka z dynastii panującej w królestwie Silli. Znajduje się na górze Mai (góra Końskiego Ucha) w powiecie Chinan w prowincji Chŏlla Północna. Góra Mai jest częścią Prowincjonalnego Parku góry Mai i klasztor jest często odwiedzany przy okazji wędrówek po parku, zwłaszcza że znajduje się w okolicy (na północnym wschodzie) słynniejszy klasztor T'ap. W dodatku po minięciu jeziora T'apyŏng i T'ap sa dochodzi się do małego klasztoru Ŭnsu.

W tym klasztorze praktykował przez jakiś czas mistrz sŏn Naong Hyegŭn. Ukrywała się w nim także córka generała Chŏna Pongchuna, przywódcy powstania zwanego Chłopską Rewolucją Donghak w 1894 roku.

W latach kolonialnego podboju Korei przez Japonię (1911-1945) klasztor ten stał się jedną z baz grup partyzanckich walczących z okupantem.

Obiekty architektoniczne i inne[edytuj | edytuj kod]

  • Kŭmdangsamokbuljwasang (Posąg siedzącego Buddy z Kŭmdang sa) - Cenna Kulturalna Własność nr 18

Jest to statua buddy Amitabhy pochodząca być może z okresu Silii (668-935). Jednak pewne cechy tej rzeźby - łagodny wyraz twarzy, zaokrąglone ciało - wskazują na to, że pochodzi ona raczej z około 1675 roku. Takie cechy jak kwadratowa twarz, mniejsze ramiona i prosty styl szat są natomiast charakterystyczne dla buddyjskich wyobrażeń z późnego okresu Chosŏn (1392-1910).

  • Kŭmdangsasŏkt'ap (Kamienna stupa z Kŭmdang sa) - Wartość Kultury Materialnej nr 122

Obraz pochodzi z 1686 roku i był wywieszany przy okazji różnych ceremonii. Najczęściej był używany podczas suszy i wiadomo, że po skończeniu ceremonii zawsze spadał deszcz[1]. Mierzy 9 metrów długości i 5 metrów szerokości. Został namalowany przez trzech artystów w 12 roku panowania króla Sukjonga.

Na głowie bodhisattwy znajduje się korona udekorowana kilkoma twarzami Buddów nad kwiatami lotosu. Po lewej i prawej stronie przedstawione są wyobrażenia feniksów. Charakterystyczną cechą bodhisattwy jest stosunkowo duża głowa w porównaniu z resztą ciała. W dłoniach trzyma gałązki drzewa Yonghwasu.

Najbardziej rzucają się w oczy wspaniale ozdobione szaty, pełne ornamentów, wzorów i różnych kształtów. Głównym kolorem jest szkarłat, dopełniony zieleniami, różami i bielą.

Po prawej i lewej stronie znajdują się rzędy wspaniale kolorowych wzorów w kształcie płomieni, w których znajdują się postacie 20 buddyjskich bóstw.

Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]

  • Geumdangsa, 41 Dongchon-ri, Maryeong-myeon Jinan-gun Jeollabuk-do, South Korea

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Koreana : Korean culture & arts [online], www.koreana.or.kr [dostęp 2017-11-18] (kor.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]