Kajetan Chyliński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kajetan Chyliński
Kajetan Ritter von Chyliński
Ilustracja
Kajetan Chyliński (1913)
Data urodzenia

1849

Zawód, zajęcie

sędzia, prokurator

Narodowość

polska

Rodzice

Wojciech

Małżeństwo

Leontyna (wzgl. Klementyna)

Dzieci

Mieczysław

Krewni i powinowaci

Antoni, Michał (bracia)

Odznaczenia
Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Kajetan Chyliński[a] herbu Jastrzębiec (ur. 1849) – polski prawnik.

Uroczystość pożegnania Kajetana Chylińskiego (oznaczony 1) w Przemyślu 30 marca 1913

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1849[1]. Był synem Wojciecha Chylińskiego (zm. 1893) z miejscowości Michalcze, bratem Antoniego (ksiądz proboszcz rzymskokatolicki tamże) i Michała (1856-1925, dziennikarz, redaktor krakowskiego „Czasu”)[2].

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby sądowniczej w 1872[1]. Początkowo w randze auskultanta wschodniej Galicji C. K. Wyższego Sądu Krajowego od około 1873 pracował w C. K. Sądzie Obwodowym w Stanisławowie[3]. Następnie od 1876 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Busku[4][1]. Od 1884 do 1886 był adjunktem sądowym w C. K. Sądzie Obwodowym w Samborze[5][1]. Później przeszedł do służby w C. K. Prokuratorii Państwa i od 1886 był zastępcą C. K. prokuratora w Złoczowie[6], od 1889 był zastępcą c. k. prokuratora we Lwowie[7]. W kwietniu 1894 został mianowany radcą Sądu krajowego i od tego czasu w tym charakterze pracował w C. K. Sądzie Obwodowym w Przemyślu[8][1], a od początku 1895 był radcą C. K. Sądu Krajowego we Lwowie[9]. W czerwcu 1898 został mianowany na stanowisko wiceprezydenta C. K. Sądu Obwodowego w Samborze[10] i sprawował stanowisko w kolejnych latach[11][1]. Następnie sprawował stanowisko prezydenta C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku od 1900 do 1908[12][1] (w tym okresie zwiększył w nim liczbę radców do 11 oraz stworzył stanowisko zastępcy prezydenta)[13]. 7 czerwca 1905 dokonał odbioru na własność państwa budynku sądu ulicy Tadeusza Kościuszki z masy spadkowej Saula Pinalesa[14]. 28 stycznia 1905 został wybrany prezesem Towarzystwa Opieki nad Uwolnionymi Więźniami w Sanoku (wiceprezesem został starosta Antoni Pogłodowski)[15]. 8 lutego 1905 Rada Gminy Bukowsko nadała K. Chylińskiemu i A. Pogłodowskiemu honorowe obywatelstwo gminy w uznaniu zasług przy budowie gmachu sądowego w Bukowsku[16]. Otrzymał tytuł radcy dworu (Hofrat)[17][1]. 15 września 1908 został mianowany przewodniczącym sądu przysięgłych przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku na pierwszą kadencję od 23 listopada 1908[18]. Od 1908 był prezydentem C. K. Sądu Obwodowego w Przemyślu[19][20][1]. Ze stanowiska odszedł na własne żądanie, a uroczystość pożegnalna sądzie w Przemyślu odbyła się 30 marca 1913[1]. Podczas tego spotkania otrzymał dyplom honorowy od miejscowego Towarzystwa Weteranów[1]. Łącznie przepracował w służbie przeszło 41 lat[1].

W C. K. Armii został mianowany podporucznikiem w rezerwie piechoty z dniem 1 listopada 1871[21]. Do około 1879 był oficerem rezerwy 77 Galicyjskiego pułku piechoty w Samborze[22]. Następnie w C. K. Obronie Krajowej w rezerwie piechoty w grupie nieaktywnych został zweryfikowany w stopniu podporucznika z dniem 1 listopada 1871[23], a potem awansowany na stopień porucznika z dniem 1 maja 1880[24]. Od około 1879 do około 1882 posiadał przydział do Galicyjskiego batalionu piechoty obrony krajowej nr 68 w Brodach[25].

W 1892 został członkiem Towarzystwa dla Rozwoju i Upiększania Miasta Lwowa[26]. Jego żoną była Leontyna (wzgl. Klementyna, potocznie określana jako hofratowa), która w Sanoku była założycielką i przez wiele lat do 10 marca 1908 pełniła stanowisko prezesa Towarzystwa św. Wincentego à Paulo[27][17]. Jego synem był Mieczysław Chyliński (ur. 1880, oficer wojskowy)[28][29].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Kajetan Ritter von Chyliński”. W ewidencji wojskowych c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Cajetan Ritter von Chyliński”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Po 40 latach na posterunku sędziowskim. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 7-9, 12 kwietnia 1913. 
  2. ↑ Tages-Neuigkeiten. Ein hogeschätzter Mann †. „(Neuigkeits) Welt Blatt”. Nr 52, s. 5, 4 marca 1893. (niem.). 
  3. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 102, 125.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 100, 123.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 99, 123.
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 98.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 87.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 85.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 85.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 85.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 86.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 87.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 88.
  5. ↑ Ernennungen. „Gerichtshalle”. Nr 45, s. 244, 5 czerwca 1884. (niem.). 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 68.
  6. ↑ Kronika. Wiedeń. „Kurjer Lwowski”. Nr 166, s. 4, 17 czerwca 1886. 
    •Ernennungen. „Gerichtshalle”. Nr 25, s. 223, 21 czerwca 1886. (niem.). 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 137.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 137.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 152.
  7. ↑ Telegramy „Kurjera Lwowskiego”. Wiedeń. „Kurjer Lwowski”. Nr 276, s. 5, 5 pazdzienika 1889. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 151.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 151.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 151.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 151.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 151.
  8. ↑ Telegramy „Kurjera Lwowskiego”. Wiedeń. „Kurjer Lwowski”. Nr 107, s. 5, 10 kwietnia 1894. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 61.
  9. ↑ Ernennungen. „Gerichtshalle”. Nr 3, s. 25, 21 stycznia 1895. (niem.). 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 53.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 53.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 55.
  10. ↑ Telegramy „Kurjera Lwowskiego”. Wiedeń. „Kurjer Lwowski”. Nr 167, s. 5, 18 czerwca 1898. 
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 73.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 97.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 102.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 123.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 123.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 123.
  13. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku / W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 364.
  14. ↑ Kronika. Gratulujemy. „Gazeta Sanocka”. Nr 76, s. 3, 11 czerwca 1905. 
  15. ↑ Kronika. Z Tow. opieki nad uwolnionymi więźniami. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 58 z 5 lutego 1905. 
  16. ↑ Kronika. Honorowe obywatelstwo. „Gazeta Sanocka”. Nr 59, s. 3, 12 lutego 1905. 
  17. ↑ a b Kronika. Piszą nam z Sanoka. „Echo Przemyskie”. Nr 25, s. 3, 26 marca 1908. 
  18. ↑ Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 295, s. 9, 22 grudnia 1907. 
    •Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 296, s. 7, 24 grudnia 1907. 
    •Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 297, s. 7, 25 grudnia 1907. 
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 124.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 124.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 127.
  20. ↑ a b c d Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 124.
  21. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 206.
  22. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1874. Wiedeń: 1874, s. 340.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1875. Wiedeń: 1874, s. 341.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1876. Wiedeń: 1875, s. 377.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1877. Wiedeń: 1876, s. 377.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1878. Wiedeń: 1877, s. 379.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 391.
  23. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1880. Wiedeń: 1880, s. 49.
  24. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1881. Wiedeń: 1881, s. 43.
  25. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1880. Wiedeń: 1880, s. 176.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1881. Wiedeń: 1881, s. 176.
  26. ↑ Kronika. „Kurjer Lwowski”. Nr 316, s. 3, 12 listopada 1892. 
  27. ↑ Kronika. Zasłużona owacya. „Gazeta Sanocka”. Nr 217, s. 3, 15 marca 1908. 
    •Alojzy Zielecki, Życie kulturalne. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 458.
  28. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 59, 45 (poz. ).
  29. ↑ Mieczysław Ludwik Chyliński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-05-16].
  30. ↑ Kronika. Odznaczenie. „Gazeta Sanocka”. Nr 94, s. 3, 15 października 1905. 
  31. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 95.
  32. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 66.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kajetan_Chyliński&oldid=71779453”