Kalendarium powstania warszawskiego – 6 września
| Kalendarium powstania warszawskiego | ||||||
| ||||||
| lipiec | ||||||
| 30 | ||||||
| 31 | ||||||
| sierpień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |||
| wrzesień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
| październik | ||||||
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
6 września, środa[edytuj | edytuj kod]
Niemcy przystępują do ostatecznego szturmu na Powiśle, uderzając z trzech stron (od północy, południa i wschodu) na powstańcze pozycje. Natarciu towarzyszą naloty i ostrzał artyleryjski. Uszkodzenie Biblioteki Krasińskich i gmachu Konserwatorium. Niemcy ostrzeliwują szpital przy ulicy Pierackiego 3 (dziś Foksal), w którym spłonęło żywcem około 80 rannych.
Wobec przygniatającej przewagi wroga siły powstańcze wycofują się z Powiśla na ulice Warecką i Chmielną. W trakcie ewakuacji powstańcza żandarmeria samowolnie rozstrzeliwuje przy ulicy Pierackiego około 40 uwięzionych volksdeutschów[1].
Mieszkańcy Powiśla są wśród mordów i gwałtów wypędzani ze swych domów, po czym gromadzeni przy ulicy Browarnej i przez Ogród Saski gnani na Wolę, a następnie do obozu w Pruszkowie.
W ręce Niemców wpadają powstańcze szpitale na Powiślu. Przy ulicy Tamka 3 (piwnice firmy Alfa-Laval) SS-mani mordują 11 ciężko rannych AK-owców oraz ich kapelana, o. Michała Czartoryskiego. Przy pobliskiej barykadzie rozstrzeliwują 30 polskich cywilów[2].
Z depeszy Bora-Komorowskiego do Londynu:
Sytuacja osiąga swój punkt kulminacyjny. Ludność cywilna przeżywa kryzys, który może mieć zasadniczy wpływ na oddziały walczące. Przyczyny kryzysu: coraz silniejsze i zupełnie bezkarne ostrzeliwanie i burzenie miasta, świadomość, że npl [nieprzyjaciel] dąży do zniszczenia całego obszaru na wzór Starówki, bezterminowe przedłużanie się walki, coraz mniejsze porcje głodowe dla pogorzelców i szybkie wyczerpywanie się żywności dla pozostałych, wielka śmiertelność wśród niemowląt, agitacja czynników wrogich, brak wody i elektryczności we wszystkich dzielnicach. (...) Amunicja jest na wyczerpaniu. (...) Na szybkie opanowanie Warszawy przez Sowiety nie liczymy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Borkiewicz, Powstanie warszawskie. Zarys działań natury wojskowej, Instytut Wydawniczy „Pax”, Warszawa 1969 r., s. 371.
- ↑ Jan Grzegorczyk, Poród dla wieczności, Wydawnictwo „W drodze”, Zeszyt nr 9 (373), 2004, za: https://web.archive.org/web/20070307031229/http://www.mateusz.pl/wdrodze/nr373/07-wdr.htm.