Kalkstein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
herb rodu Kalkstein Kos odmienny

Kalkstein, Kalkstein-Stoliński, Kalkstein-Osłowski – rodzimy ród pruski, który się wywodzi się z miejscowości Wapnik (Kalkstein) od której ród ma nazwisko Kalkstein[1][2], 20 kwietnia 1285 roku biskup warmiński Henryk Fleming nadaje braciom Janowi i Krystianowi ochrzczonym Prusom prawa własności w miejscowości, bracia dali początek rodowi Kalkstein[1][3][4], Krystian występuje też w innym dokumencie z dnia 1 lipca 1284 dotyczącego prusaka Trumpe jako świadek i występuje tam jako Krystian z Kalkstein[3][4][5]. Kalksteinowie byli właścicielami miejscowości do 1582 roku, kiedy to Kalkstein stał się własnością bratanków Stanisława Hozjusza[6]. Na początku XV wieku Krzysztof Kalkstein otrzymuje lenność w Wogau koło Iławy Pruskiej. W 1450 roku Jan z Kalksteinów otrzymuje 11 włók ziemi w Świeciu koło Brodnicy na prawie Magdeburskim. W 1459 roku Jan Kalkstein otrzymał przywilej na Łunawy koło Stolna. W XV wieku w Stolnie na terenie ziemi Chełmińskiej pojawiają się Kalksteinowie którzy później od miejscowości przyjmują drugą część nazwiska Kalkstein Stolińscy. U schyłku XIX wieku część Kalksteinów nie związanych z linią Kalkstein Stolińskich ze Stolna zaczęło używać też formy „Stoliński” nawiązując do pułkownika Krystiana Kalksteina który żył w XVII wieku, który to podczas pobytu w Polsce przybrał sobie drugą część nazwiska'' Kalkstein Stoliński'' od bardzo odległych krewnych Kalkstein Stolińskich ze Stolna[7]. W XVI wieku są odnotowani Kalksteinowie w Osłowie koło Świecia, którzy dali początek linii Kalkstein Osłowskim. W XVIII wieku Kalksteinowie są w Pluskowęsach, mający kaplicę w Chełmży[4][5][8][9][10][11][12][13].

Znane osoby[edytuj | edytuj kod]

Inne[edytuj | edytuj kod]

  • Bank Kredytowy Donimirski-Kalkstein-Łyskowski i Spółka w Toruniu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b TYGODNIK DO RZECZY, NR 41/447, 11-17 października 2021, s. 62–64.
  2. O LUDNOŚCI POLSKIEJ W PRUSIECH NIEGDYŚ  KRZYŻACKICH, 1882 Wojciech Kętrzyński, str.142
  3. a b Dom Warmiński, Lokacje wsi warmińskich [online], Dom Warmiński [dostęp 2021-02-01] (pol.).
  4. a b c CRISPA [online], crispa.uw.edu.pl [dostęp 2021-02-03].
  5. a b Biskupstwo warmińskie, jego założenie i rozwój na ziemi pruskiej z uwzględnieniem dziejów, ludności i stósunków jeograficznych ziem dawniéj krzyżackich. T. 2 - Warmińsko-Mazurska Biblioteka Cyfrowa [online], wmbc.olsztyn.pl [dostęp 2022-04-17] (pol.).
  6. Zwiedzając Warmię – Wapnik – Informacja Turystyczna w Mrągowie [online], www.it.mragowo.pl [dostęp 2021-12-13].
  7. TYGODNIK DO RZECZY NR 41/447 11-17 października 2021, s. 62–64.
  8. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XI – wynik wyszukiwania – DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2021-02-01].
  9. Złota księga szlachty polskiej. R.2 – Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2021-02-01] (pol.).
  10. Wapnik – Kościół św. Anny i św. Andrzeja Apostoła. Atrakcje turystyczne Wapnika. Ciekawe miejsca Wapnika [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2021-02-01].
  11. Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego t.5, 1840.
  12. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], www.slownik.ihpan.edu.pl [dostęp 2021-02-12].
  13. Herbarz Polski Adama Bonieckiego tom IX str.168.
  14. a b Złota księga szlachty polskiej. R.2 – Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2021-01-31] (pol.).
  15. a b c Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego t.8, 1841.
  16. Testamenty szlachty Prus Królewskich z XVII wieku, wyd. Jacek Kowalkowski i Wiesław Nowosad, Warszawa 2013, s. 116.
  17. Polski słownik biograficzny, t.44, str.73-75.
  18. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], www.slownik.ihpan.edu.pl [dostęp 2023-11-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]