Kamienica Dulfusa w Warszawie
 nr rej. 122 z 1.07.1965
| |
 Kamienica Dulfusa Widok od ulicy Długiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Freta 1 |
| Kondygnacje |
4 |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono | |
| Odbudowano | |
| Pierwszy właściciel |
Jurgi Baryczka |
| Kolejni właściciele |
rodzina Zalewskich |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′03,0″N 21°00′31,5″E/52,250833 21,008750
| |
Kamienica Dulfusa, także kamienica Dulfusowska – kamienica wzniesiona w 1525 r., znajdująca się przy ul. Freta nr 1 w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Została wybudowana przez Jurgę Baryczkę z przeznaczeniem na składowanie towarów. Posiadała również pomieszczenia gościnne dla kupców. Po 1641 r. przeszła w ręce rodziny Zalewskich. W 1656 r. spalona przez Szwedów (był to najstarszy murowany budynek przy ulicy Freta – tzw. Giełda). Odbudowano ją jako kamienicę narożną, trzykondygnacyjną i ośmioosiową (ok. 1733 r.) W XVIII wieku znalazła się w posiadaniu prezydenta Starej Warszawy – Jana Dulfusa.
W latach 1764-1765 w kamienicy przebywał Bernard Gilly, mężczyzna liczący ok. 300 cm wzrostu, który pokazywany był ludności za opłatą. Na przełomie XVIII i XIX wieku w kamienicy mieszkała siostra księcia Józefa Poniatowskiego.
Podczas II wojny światowej budynek spalono. Odbudowano w 1950 r. według projektu J. Dutkiewicza. Przed 1939 r. na wysokości pierwszego piętra umieszczone były figury Najświętszej Marii Panny i św. Jana Nepomucena. Po wojnie nie zostały one odtworzone. Na ich miejscu, na niszach umieszczono rzeźby Cerery i Merkurego, które po kilkudziesięciu latach również usunięto.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1975, s. 245.