Kamienica Hebdowska w Krakowie
 nr rej. A-66 z dnia 14.09.1961
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Poselska 7 |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′28,44″N 19°56′12,72″E/50,057900 19,936867
| |
Kamienica Hebdowska (znana także jako Pałac Hebdowski) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana na rogu ulic: Poselskiej i Senackiej na krakowskim Starym Mieście.
Historia kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Działka pod budowę kamienicy została wytyczona około 1320, podczas nowej parcelacji Okołu. Budynek został wzniesiony około 1400, prawdopodobnie z wykorzystaniem starszej wieży mieszkalnej, przez kanonika krakowskiego i archidiakona gnieźnieńskiego Jana z Hebdowa. W I połowie XVI wieku został rozbudowany i przebudowany w stylu renesansowym. Około 1560 zastąpiono drewniany płot od zachodu obecnym murem z gankiem, a drewniane schody zastąpiono kamiennymi. Na początku XVII wieku w zachodniej części budynku znajdowała się miejska rezydencja opatów tynieckich. Na przełomie XVII i XVIII wieku kamienica została rozbudowana na zlecenie Jana Zebrzydowskiego, wzniesiono też oficynę ze stajniami. W 1754 wzniesiono z fundacji Jana Szwarcenberga Czernego oficynę boczną i przebudowano oficynę tylną. Na początku XIX wieku kamienica została przebudowana przez kanonika krakowskiego Sebastiana Sierakowskiego. Uzyskała wówczas klasycystyczną fasadę, ozdobioną dwiema półkolistymi arkadami, z których jedna stanowi wejście do sieni, oraz portal, nad którym umieszczono herb kapituły katedralnej – Trzy Korony. Ponadto zlikwidowano loggię i zbudowano nową klatkę schodową. W 1886 składy na parterze zaadaptowano na mieszkania. W latach 1959–1960 budynek przeszedł remont pod kierunkiem M. Jaroszewskiego, podczas którego odtworzono barokowe założenie ogrodowe z fontanną[1].
14 września 1961 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 720.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych miasta Krakowa
- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa