Kamienica Jezuicka 2 w Bydgoszczy
53°07′21″N 17°59′55″E/53,122500 17,998611 nr rej. 58/A z 27.01.1971
| |
 Widok od ul. Jezuickiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
3 |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Bydgoszczy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
| 53°07′21″N 17°59′55″E/53,122500 17,998611
| |
Kamienica Jezuicka 2 w Bydgoszczy – zabytkowa kamienica, położona przy ulicy Jezuickiej w Bydgoszczy.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Budynek zajmuje narożnik ulic: Jezuickiej, Farnej oraz Przyrzecze. Główne skrzydło znajduje się w zachodniej pierzei ul. Jezuickiej naprzeciw budynku ratusza oraz katedry św. Marcina i Mikołaja.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy budynek przy obecnej ul. Jezuickiej 2 został wzniesiony prawdopodobnie w XV-XVI w. Po potopie szwedzkim, podobnie jak większość okolicznych domostw - uległ zniszczeniu, spaleniu lub opuszczeniu, o czym świadczy lustracja z 1658 r. W roku 1773 pisano, że „wokół Fary istniał tylko jeden dom”, co potwierdza również plan Bydgoszczy mierniczego Gretha z 1774 r. Dom został odbudowany w latach 70.-80. XVIII wieku uzyskując formę barokową. W 1899 r. dom był ściśle związany z sąsiednim (Jezuicka 4), w którym mieściły się biura „Stadtbriefpost Hansa” czyli urzędu pocztowego, który prowadziła wdowa Schwarz[1]. W okresie międzywojennym kamienica w ramach uporządkowania numeracji domów przy ul. Jezuickiej otrzymała numer dzisiejszy: 2[1].
Po II wojnie światowej upaństwowiony budynek popadł w ruinę. W 1974 r. na podstawie uchwały MRN rozpoczęto w tym rejonie prace rekonstrukcyjne prowadzące do „uporządkowania dawnej zabudowy Starego Miasta”. Kwartał zabudowy między ul. Jezuicką, a Przyrzecze odnawiany był w pierwszej kolejności, a jednym z pierwszych zmodernizowanych budynków była kamienica przy Jezuickiej 2 (1980)[2]. Budynek przeznaczono dla Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Umieszczono w niej bibliotekę naukową z czytelnią, salę odczytową, redakcję wydawnictw oraz pracownię. W latach 90. XX w. znajdowały się tu: sala konferencyjna Aula Lochovsciana Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, Biblioteka Wydziału Historii UKW, Wydział Kultury Urzędu Miejskiego, Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków PSOZ oraz Wojewódzki i Miejski Konserwator Zabytków[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kamienica jest dwukondygnacyjna z poddaszem użytkowym. Wzniesiono ją na rzucie podkowy ze skrzydłami od ulic: Jezuickiej, Farnej i Przyrzecze. Część nadziemna wykonana jest w panującym w XVIII wieku stylu barokowym. Posiada sień przechodnią z zachowanym z XVIII wieku dziedzińcem i otwartym drewnianym krużgankiem (galeriami). Elewacja frontowa ozdobiona jest sgraffitem w formie medalionów według projektu Witolda Wasika. Płaskorzeźby przedstawiają pięciu naukowców i artystów związanych z Bydgoszczą i regionem[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Drygałowa Waleria: Kamieniczki nr 4 przy ulicy Jezuickiej. [w.] Kalendarz Bydgoski 1968
- ↑ Wiśniewski Józef: Problemy kształtowania się rewaloryzacji zespołu staromiejskiego w Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska VI 1974-1975
- ↑ a b Umiński Janusz: Bydgoszcz. Przewodnik: Bydgoszcz: Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy”, 1996
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Umiński: Bydgoszcz. Przewodnik: Bydgoszcz: Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy”, 1996