Kamienica Nagotowska w Krakowie
 nr rej. A-190 z dnia 1.03.1966
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′44,81″N 19°56′23,00″E/50,062447 19,939722
| |
Kamienica Nagotowska (znana także jako Kamienica Krumfeltowska, Kamienica Kuligowiczowska) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Floriańskiej na krakowskim Starym Mieście.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica została wzniesiona w II połowie XIV wieku. W II połowie XV wieku została rozbudowana, wzniesiono też oficynę. W połowie XVI wieku została przebudowana w stylu renesansowym. W drugiej połowie XVI wieku ściany i stropy pomieszczeń pierwszego piętra ozdobiono polichromiami m.in. fryzami z girlandami, wiciami roślinnymi, medalionami portretowymi i wzorami geometrycznymi. Od pierwszej ćwierci XVII wieku do 1708 budynek należał do rodziny Nagothów. W 1753 został wyremontowany przez W. Laśkiewicza. W pierwszej połowie XIX wieku należał do A. Siemońskiego. W 1841 został przebudowany w stylu późnoklasycystycznym. W latach 1849–1897 należał do rodziny Nitschów, w 1877 przebudowano fasadę i dach według projektu Maksymiliana Nitscha, a w 1890 nadbudowano trzecie piętro. W 1932 przebudowano parter fasady według projektu Stefana Strojka, odtwarzając renesansowy portal. W 1937 zaadaptowano parter i pierwsze piętro na dom handlowy Krischer. W latach 1950–1954, w latach 60. XX wieku i w 1980 przeprowadzono remonty konserwatorskie[1].
1 marca 1966 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kamienica posiada cztery kondygnacje. Fasada jest trójosiowa, o klasycystycznym wystroju. W parterze znajduje się półkoliście zwieńczony kamienny portal w stylu renesansowym. Elewacja parteru obłożona jest kamiennymi płytami. Okna pierwszego i drugiego piętra ozdobione są frontonami: w skrajnych osiach trójkątnymi, a w środkowej półkolistymi, zaś okna trzeciego piętra – gzymsami. Drugie i trzecie piętro oddzielone są gzymsem, akcentującym wysokość budynku przed 1890[1].
We wnętrzach budynku frontowego zachowały się m.in.: klasycystyczne polichromie z motywami groteski, kominek i XIX-wieczne parkiety[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 368.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych miasta Krakowa
- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa