Kamienica Pod Anielskim Pozdrowieniem we Wrocławiu
.jpg) Kamienica Pod Anielskim Pozdrowieniem (trzecia od lewej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
pl. Nowy Targ 26 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Kondygnacje |
trzy |
| Zniszczono |
1945 |
Kamienica Pod Anielskim Pozdrowieniem lub „Niebieski Dom” – nieistniejąca kamienica położona przy placu Nowy Targ 26 we Wrocławiu, w północnej pierzei Nowego Targu.
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy budynek został wzniesiony na działce w XV wieku; w drugiej połowie XVI wieku przebudowany na murowaną kamienicę o manierystycznej fasadzie. W tym okresie kamienica otrzymała również manierystyczny, edykułowy portal. Łukowy otwór drzwiowy z dwóch stron zamknięty był pilastrami kompozytowymi; cokoły i dolna część trzonu pilastrów były zdobione ornamentami okuciowymi[1]. Węgary miały skośne ścianki wewnętrzne w których znajdowały się półkoliście zamknięte nisze. Archiwolta była zdobiona ornamentem okuciowym i główkami puttów. W przyłuczach portalu znajdowała się scena Zwiastowania, z aniołem trzymającym lilie po prawej stronie i Marii stojącej przy pulpicie po lewej stronie. Przy kluczu archiwolty umieszczono gołębicę symbolizującą Ducha Świętego skierowaną w stronę Marii[1]. Na fryzie znajdował się majuskułowy napis: „DE COELO GABRIEL LATISSIMA NUNCIA PERPERT, QUOD CHRISTUM VIRGO SIT PARITURA DEUM”[2][1]. Nad drzwiami portalu znajdowała się ozdobna kuta krata nadświetla. Nad całym portalem znajdował się wąski daszek z trzema rzędami dachówek[1].
W kolejnych latach czteroosiowa fasada kamienicy otrzymała barokowe formy. Był to wówczas trzykondygnacyjny budynek, trzytraktowy o kalenicowym dachu. W części środkowej znajdowała się duża facjata, a pod oknami znajdowały się płyciny. W 1867 roku, za sprawą inwestora G. Henatscha, dobudowano kolejną kondygnację, dokonano modernizacji dachu, a poszczególne piętra zostały podzielone gzymsami międzykondygnacyjnymi[2]. W roku 1873 przebudowane zostały oficyny kamienicy, a w 1907 i 1927 dostosowano część parterową do handlu[3]. W części parterowej, do ok. 1935 roku znajdowała się wytwórnia alkoholi Maxa, a następnie Isidora Schemkalowsky’ego (Liqueur-Fabrik Max Schenkalowsky)[4].
Kamienica została zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Łukaszewicz 2008 ↓, s. 136.
- ↑ a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 333.
- ↑ a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 334.
- ↑ polska-org.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.
- red. Piotr Łukaszewicz: Ikonografia Wrocławia. Wrocław: Muzeum Narodowe, 2008.