Kamienica Pod Barankiem w Krakowie (ul. Floriańska)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Pod Barankiem
Symbol zabytku nr rej. A-386 z dnia 15.06.1967
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Floriańska 22

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Barankiem”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Barankiem”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Barankiem”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Barankiem”
Ziemia50°03′48,23″N 19°56′24,31″E/50,063397 19,940086
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Pod Barankiem (znana także jako Kamienica Faffowska, Kamienica Kordaszowska) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Floriańskiej na krakowskim Starym Mieście.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica została wzniesiona w XV wieku jako murowano-drewniana. W połowie XVI wieku należała do kowala Jakuba, Krzyżekow i Świetlików. Na początku XVII wieku była własnością Stanisława Staniszowskiego, a następnie Andrzeja Sasnowicza, rodziny Kordasów i Karbińskiego. W 1682 przeprowadzono na zlecenie właściciela Jana Pfaffa rewizję urzędową, która wykazała zły stan techniczny budynku, m.in. pochylenie w stronę ulicy elewacji frontowej oraz stłuczenie większości dachówek. Kamienica została wyremontowana u schyłku XVII wieku, wzniesiono także drewnianą oficynę tylną. W 1714 budynek był własnością złotnika Sołtykowicza, a od 1738 szewca Pawła Struzikowicza. W połowie XVII wieku kamienica została przebudowana, stając się w całości murowaną. W tym samym czasie zburzono butwiejącą drewnianą oficynę. Od około 1770 do połowy lat 90. XVIII wieku kamienica należała do mydlarza Józefa Cerchy. W 1805 nabyła ją na licytacji Marianna Senderkowska. Budynek pozostał w rękach jej spadkobierców do połowy XIX wieku. W 1880 kamienica została gruntownie przebudowana według projektu Karola Żychonia, nadbudowano także drugie piętro oraz połączono budynek frontowy z oficynami krytym gankiem przejściowym. W 1908 na zlecenie Gustawa Häuslera przebudowano parter fasady, wstawiając nowy portal zaprojektowany przez M. Krawczyńskiego[1].

15 czerwca 1967 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Obecny wygląd kamienicy jest efektem przebudowy z 1880, przebudowy parteru z 1908 oraz późniejszych remontów konserwatorskich. Kamienica ma trzy kondygnacje. Fasada, o neoklasycystycznym wystroju, ma trzy osie. W pierwszej osi parteru znajduje się prosty kamienny portal. W partii pięter trzecia oś została podkreślona poprzez ujęcie pilastrami. Okna pierwszego piętra ozdobione są gzymsowymi frontonami i fryzami, a okna drugiego piętra – gzymsami. Budynek wieńczy fryz koronujący[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Adam Chmiel: Domy krakowskie: Ulica Floriańska. Cz. 2. Kraków: 1920, seria: Biblioteka Krakowska. 57–58.
  2. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych miasta Krakowa
  3. ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_Pod_Barankiem_w_Krakowie_(ul._Floriańska)&oldid=72443066”