Kamienica Pod Złotym Słońcem przy ulicy Ruskiej we Wrocławiu
 nr rej. 19 z 6.12.1949 oraz 139 z 19.08.1970[1]
| |
.jpg) Kamienica Pod Złotym Słońcem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Ul Ruska 49 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny |
barok |
| Kondygnacje |
trzy |
| Ważniejsze przebudowy |
1727, 1875, 1888, 1930, 1986, 2014 |
| Kolejni właściciele |
Johann Kaspar Kühn (1727) |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,110519°N 17,025024°E/51,110519 17,025024 | |
Kamienica Pod Złotym Słońcem – murowana, renesansowa z reliktami gotyckimi kamienica stojąca przy ulicy Ruskiej 49 we Wrocławiu.
Historia kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Pierwotna zabudowa działki nr 49 pochodzi z okresu późnego średniowiecza. Był to wówczas trzykondygnacyjny budynek wzniesiony na planie dwutraktowym. Parterowe pomieszczenie w tylnym trakcie było przykryte sklepieniem[2]. W 1727 roku kamienica została zakupiona przez kupca Johanna Kaspara Kühna (1698-1759). Był on inicjatorem przebudowy kamienicy. Budynek zyskał wówczas trzyosiową barokową fasadę zakończoną dwukondygnacyjnym szczytem z lizenami podtrzymującymi gierowany gzyms wieńczący[2][3]. W części szczytowej umieszczony został owalny oculus[4]. Okna na I piętrze otrzymały wówczas uszakowe opaski i plastyczna dekorację sztukatorską w nadprożach. Podobne nadproża znalazły się poniżej parapetów okien II piętra[2]. Nad oknem środkowym I piętra umieszczony został kartusz z godłem domu w bogatym sztukatorskim obramieniu[3]. W kolejnych latach kamienica przechodziła jeszcze kilka mniejszych przebudów: w 1875 roku, w 1888 (otrzymała wówczas nowe witryna sklepowe[4]) oraz w 1930[3].
Po 1945[edytuj | edytuj kod]
Działanie wojenne w 1945 oku nie zniszczyły konstrukcji kamienicy choć jej stan techniczny przez wiele lat nie pozwalał na użytkowanie. Kamienica przeszła przebudowę w 1986 roku[2]. Wówczas do zamku w Wojnowicach koło Wrocławia przeniesiono wczesnobarokowy polichromowany strop belkowy. Okna zostały ozdobione pseudo barokowymi opaskami oraz nieistniejącymi nigdy wcześniej płycinami na lizenach szczytu. We frontowej części parterowej wykonano podcień. W 2014 roku kamienica uległa ponownej renowacji; na fasadzie odtworzono barokowe dekoracje sztukatorskie wraz z godłem kamienicy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
- ↑ a b c d e Eysymontt 2011 ↓, s. 288.
- ↑ a b c Brzezowski 2005 ↓, s. 254.
- ↑ a b Harasimowicz 1997 ↓, s. 67.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
- Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005.