Kamienica Pod Złotym Sercem we Wrocławiu
 nr rej. A/3150/76 z 6.02.1962[1]
| |
 Kamienica Pod Złotym Sercem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Kondygnacje |
trzy |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,111745°N 17,036834°E/51,111745 17,036834 | |
Kamienica Pod Złotym Sercem – zabytkowa kamienica przy ulicy Łaciarskiej 6 we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica narożna o średniowiecznym rodowodzie, w obecnym kształcie została wzniesiona w XV wieku. Z tego okresu zachowały się późnogotyckie obramienia okienne w tylnej elewacji[2]. W 1888 roku budynek został wzniesiony na nowo w neobarokowych formach, nieznacznie przebudowany w 1910 roku[3]. Elewacja północna od strony ulicy Nożowniczej została wykonana podczas remontu w 1924 roku[4], we wczesnoklasycystycznym stylu charakterystycznym dla architektury Wrocławiu końca XVIII wieku[2]. Jej projektantem był secesyjny architekt Fritz Engel[5][2].
Szczytowa murowana kamienica usytuowana jest względem ulicy kalenicowo. Jej trójkondygnacyjna fasada od strony ulicy Łaciarskiej zakończona jest wydatnym gzymsem nad którym umieszczono dwuosiowy, jednokondygnacyjny szczyt zakończony trójkątnym naczółkiem[3]. Cała elewacja artykułowana jest parami lizen w wielkim porządku[3]. W części parterowej, wydzielonej gzymsem i boniowanej, w osi południowej umieszczony jest portal a nad nim znajduje się godło domu – złote serce[3]. Fasada od ulicy Nożowniczej jest ośmioosiowa, przy czym oś zewnętrzna zachodnia jest osią ślepą[3].
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
Podczas działań wojennych w 1945 roku budynek jako jeden z nielicznych w tej części ulicy Łaciarskiej został nieznacznie uszkodzony. W latach 1971–1972 został odrestaurowany według projektu Elizy Zawadzkiej, ale już w uproszczonej formie[6]. Budynek zaadaptowano na siedzibę Towarzysta Ekonomistów Polskich[7]. Kolejny remont miał miejsce w 2008 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
- ↑ a b c d Eysymontt 2011 ↓, s. 238.
- ↑ a b c d e Harasimowicz 1997 ↓, s. 59.
- ↑ GEZ
- ↑ Eysymontt 2011 ↓, s. 967.
- ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 223.
- ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 217.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
- Edmund Małachowicz: Stare Miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985.
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.