Kamienica Rynek 5 w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Rynek 5 w Lublinie
Symbol zabytku nr rej. A/493 z 30.03.1971[1]
Ilustracja
Kamienica Rynek 5 w Lublinie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lublin

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

renesansowa o zatartych cechach

Kondygnacje

4

Rozpoczęcie budowy

XVI w.

Ważniejsze przebudowy

1575, 1617, 1823, 1887, 1954, 1968

Pierwszy właściciel

Maciej Zess

Kolejni właściciele

Sebastian Konopnica, Franciszek Salezy Potocki, Julia Makowska, Kelman Icek Goldszmidt,

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Rynek 5 w Lublinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Rynek 5 w Lublinie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Rynek 5 w Lublinie”
Ziemia51°14′53,4″N 22°34′03,5″E/51,248167 22,567639

Kamienica Rynek 5 w Lublinie – zabytkowa trzypiętrowa, podpiwniczona kamienica na Starym Mieście w Lublinie. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/493 z dnia 30.03.1971. Znajduje się w zwartym ciągu zabudowy Rynku Starego Miasta, pomiędzy zabytkowymi kamienicami numer 2 i Bramą Rybną. Budynek jest podpiwniczony dwoma kondygnacjami piwnic. Fasada kamienicy swój obecny wygląd zawdzięcza przeprowadzonemu w 1954 roku remontowi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o istnieniu w tym miejscu budynku pochodzi z 1547 roku. Jej właścicielem był Maciej Zess, rajca miejski. Po śmierci właściciela przeszła na własność jego siostrzenicy Barbary Wiączkówny. Po pożarze Lublina w 1575 roku jak większość obiektów w centrum Lublina uległa częściowemu zniszczeniu. Kamienica została wyremontowana i rozbudowana. W 1605 roku kamienicę nabywa rajca miejski Sebastian Konopnica. W rękach rodziny Konopniców obiekt pozostaje do 1637 roku, w latach 1617–1631 zostaje gruntownie przebudowana. Zmieniono wystrój fasady oraz dodano renesansową attykę o motywach figuralnych. Następnie przez kolejne prawie sto lat zmienia wielokrotnie właścicieli. Około 1728 roku przechodzi w ręce Franciszka Salezego Potockiego.

W końcu XVIII wieku kamienica znajdowała się w rękach kilku właścicieli, w 1808 roku Kacper i Ewa Drewnowscy zakupili obiekt, rozbudowali go i przyłączyli do niego budynki przy ul. Rybnej 65 i 66 (obecnie Rybna 2). W 1845 roku budynek odkupiła Julia Makowska. W 1887 roku w czasie kolejnego remontu zlikwidowano attykę, a w jej miejsce dobudowano III piętro. Rodzina Makowskich posiadała budynek do 1917 roku. W 1918 roku w czasie licytacji zabudowania kupił Kelman Icek Goldszmidt, który obiekt posiadał do czasów II wojny światowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]