Kamienica przy ul. Narutowicza 94 w Łodzi
 Budynek w 2022 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Radosław Hans (najprawdopodobniej) |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy |
1936 |
| Ukończenie budowy |
1938 |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′23,41″N 19°28′56,53″E/51,773169 19,482369
| |
Kamienica przy ul. Narutowicza 94 w Łodzi – modernistyczna kamienica położona na rogu ul. Narutowicza i ul. Kopcińskiego w Łodzi. Jej właściwy adres to ul. Narutowicza 94.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa kamienicy została zlecona w okresie międzywojennym. Jej budowę rozpoczęto w 1936 a zakończono w 1938[1]. Autorem projektu budynku był najprawdopodobniej Radosław Hans[2].
Według Zarządzenia Nr 772/2023 Prezydenta Miasta łodzi z dnia 6 kwietnia 2023 kamienica jest wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków pod numerem 766[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Kamienica zlokalizowana jest w północnej pierzei ul. Narutowicza i zachodniej pierzei ul. Kopcińskiego (dawniej ul. Zagajnikowa). Wejście frontowe znajduje się od strony ul. Narutowicza, natomiast sień przejazdowa od strony ul. Kopcińskiego. Obiekt posiada dwie klatki schodowe. Budynek składa się z trzech pięter oraz piwnicy. Jego dachy ułożono pod niewielkim kątem nachylenia połaci. Strefę narożną wycofano na głębokość balkonów[1].
Elewacja frontowa południowa (od strony ul. Narutowicza) siedmioosiowa, z parą dwukondygnacyjnych wykuszy w osiach drugiej i piątej. W zwieńczeniach wykuszy znajdują się tarasy z pełnymi balustradami. Wejście główne do budynku osłonięte jest daszkiem w postaci płyty żelbetowej. W skrajnej osi od wschodu znajdują się narożne balkony o zaokrąglonej płycie i ażurowych balustradach złożonych ze stalowych prętów zamocowanych w układzie pionowym[1].
Elewacja frontowa wschodnia (od strony ul. Kopcińskiego) jest pięcioosiowa. W trzeciej osi dwukondygnacyjny znajduje się wykusz zwieńczony tarasem. Na jego osi zlokalizowano sień przejazdową z bramą posiadającą przeszkloną kratę w stylu art déco. Okna wykuszy są jednopoziomowe, wielodzielne, narożne, pozostałe natomiast – czterodzielne. Ściany wykuszy ozdobiono reliefem w tynku imitującym okładzinę kamienną. Parter, do wysokości gzymsu kordonowego, obłożono sztucznym kamieniem i boniowany (poza gładką strefą wejścia głównego)[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Joanna Olenderek, Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa Tom 2, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2012, s. 88, ISBN 978-83-7729-088-0.
- ↑ Błażej Ciarkowski, Krzysztof Stefański, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 105, ISBN 978-83-7729-440-6.
- ↑ Gminna Ewidencja Zabytków [online], uml.lodz.pl, 13 kwietnia 2023 [dostęp 2024-05-07] (pol.).