Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7 w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7
Symbol zabytku nr rej. A-280 z dnia 12.05.1966
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Stolarska 7

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7”
Ziemia50°03′37,12″N 19°56′20,37″E/50,060311 19,938992

Kamienica przy ulicy Stolarskiej 7 – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Stolarskiej na krakowskim Starym Mieście.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W średniowieczu w miejscu obecnej kamienicy wzniesiono trzy gotyckie domy. W XVIII wieku zostały one zakupione przez rodzinę Badenich i przebudowane w jeden pałac miejski w stylu empire. Na przełomie XVIII i XIX wieku budynek zakupił Felicjan Ludwik Morsztyn, na którego zlecenie został on przebudowany według projektu Szczepana Humberta. Kamienica częściowo spłonęła podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850. Zniszczeniu uległa większość zbiorów biblioteki Morsztynów, zawierającej m.in. inkunabuły z XV wieku, druki z XVI wieku, rękopisy z okresu od XVI do XIX wieku oraz diariusze sejmowe z XVIII wieku. W 1945 budynek został znacjonalizowany. Od początku lat 50. XX wieku do 1976 mieścił się w nim Dom Sportu. W latach 1976–1982 kamienica została gruntownie odnowiona. Podczas prac renowacyjnych odkryto trzy gotyckie portale w piwnicach budynku oraz dziedziniec i portal z XVII wieku. Od 1992 jest ona siedzibą konsulatu generalnego Niemiec[1][2].

12 maja 1966 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[3]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]