Kamienica przy ulicy Wiślnej 10 w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Wiślnej 10
Symbol zabytku nr rej. A-297 z dnia 2.06.1966
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Wiślna 10

Typ budynku

kamienica

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Wiślnej 10”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Wiślnej 10”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Wiślnej 10”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Wiślnej 10”
Ziemia50°03′36,99″N 19°56′05,00″E/50,060275 19,934722

Kamienica przy ulicy Wiślnej 10 – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Wiślnej na krakowskim Starym Mieście.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tablica upamiętniająca Leona Schillera

Kamienica została wzniesiona na przełomie XIV i XV wieku. Historycznie związana była z sąsiednim Pałacem Biskupim. W połowie XVIII wieku biskup Andrzej Stanisław Załuski założył w niej drukarnię, zwaną Nową, Biskupią lub Załuskiego. W 1775 drukarnia przeszła na własność Uniwersytetu Jagiellońskiego i została połączona z Drukarnią Akademicką. Kamienica spłonęła podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850. Odbudowana została jako dwupiętrowa, otrzymując neoklasycystyczną fasadę. W I połowie XX wieku nadbudowano trzecie piętro[1][2].

W latach 1898–1917 w budynku mieszkał Leon Schiller, reżyser i krytyk teatralny, co upamiętnia tablica na fasadzie.

2 czerwca 1966 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[3]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kamienica ma cztery kondygnacje. Fasada jest pięcioosiowa. Do wysokości drugiego piętra posiada ona neoklasycystyczny wystrój. Podzielona jest w sposób wertykalny za pomocą pilastrów. Środkowa oś podkreślona jest ryzalitem, balkonem na wysokości pierwszego piętra oraz trójkątnym frontonem nad drzwiami balkonowymi. Elewacja trzeciego piętra, nadbudowanego w XX wieku, jest pozbawiona dekoracji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]