Kamienna-Wieś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienna-Wieś
wieś
Ilustracja
Kościół Świętej Trójcy
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

sieradzki

Gmina

Błaszki

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-235[2]

Tablice rejestracyjne

ESI

SIMC

0698087

Położenie na mapie gminy Błaszki
Mapa konturowa gminy Błaszki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienna-Wieś”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienna-Wieś”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamienna-Wieś”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienna-Wieś”
Ziemia51°39′54″N 18°23′03″E/51,665000 18,384167[1]

Kamienna-Wieś (do 2008 Kamienna) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki, w odległości 4 km na zachód od Błaszek, przy szosie do Kalisza. Do 2007 roku nosiła nazwę Kamienna[3].

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Kamienna-Wieś[4][5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0698093 Józefka część wsi
0698101 Kobylarka część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana już w 1391 r., stanowiła własność królewską w woj. kaliskim jako Camona. Przed 1411 r. siedziba parafii – w źródłach występuje pleban Michał, posesor Benek i jego brat Camona de Coludowo (z Kamiennej i Kołdowa). U Jana Łaskiego parafia wspólnie z Iwanowicami. Samodzielność parafii zlikwidował abp Jan Gruszczyński (z Gruszczyc) w II poł. XV w. i włączył ją do nowo erygowanej parafii w Iwanowicach, będącej jego własnością. Odtąd drewniany kościół w Kamiennej stał się filialnym.

W XV w. wieś była własnością Nałęczów, którzy przyjęli nazwisko Kamińskich. W 1579 r. posesorem wsi był J. Wawrowski. W 1616 r. dzierżawcą Kamiennej był St. Rudnicki herbu Lis. W II poł. XVIII w. wieś była własnością Cieleckich h. Zaremba: Macieja – stolnika inowrocławskiego, starosty zgierskiego i jego syna Andrzeja, także starosty zgierskiego, który sprzedał ją 2 maja 1804 r. Pawłowi Byszewskiemu h. Jastrzębiec. Po śmierci Byszewskiego, w następstwie przeprowadzonych działów majątkowych, właścicielką została Leonora Marianna z Byszewskich Walewska, która 14 września 1861 r. dobra te sprzedała Feliksowi Leszczyńskiemu. W latach 1867–1898 wieś była własnością Habdank Kruszewskich: Stanisława i Romana, którzy sprzedali ją Żydom, a ci przeprowadzili parcelację wsi. Wcześniej, bo w 1872 r., odłączono pozostałość folwarku Brzozowiec (dawniej Brzozowice), który został sprzedany M. Arnoldowi – właścicielowi posiadłości błaszkowskiej.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W głębi wsi, w kępie drzew modrzewiowy filialny kościół Św. Trójcy (nr rej.: kl.IV-73/99/54 z 12.06.1954)[7] z ok. 1595 z gontowym dachem z sygnaturką. Pierwotnie był usytuowany ok. 500 m w kierunku Iwanowic, w sąsiedztwie zabudowań dworskich. Jest to budowla konstrukcji zrębowej, jednonawowa, oszalowana. Ołtarz główny późnorenesansowy z 1613 r., w nim: malowane na desce obrazy MB z Dzieciątkiem, św. Elżbiety, św. Zuzanny i Koronacji Marii. Dwa ołtarze boczne w stylu rokoko z ok. 1789 r. z wizerunkami świętych: Małgorzaty, Jana Nepomucena, Macieja, i Anioła Stróża. Ambona drewniana, polichromowana, rokokowa z 2 poł. XVIII w. Na desce tęczowej barokowy krucyfiks z 2. poł XVIII w. Tabernakulum rokokowe. W kościele ponadto liczne przykłady ludowego rzemiosła stolarskiego i kowalskiego. Zwiedzanie jest możliwe po uzyskaniu zgody ks. proboszcza z pobliskich Iwanowic.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 49172
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 415 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektu fizjograficznego. [w:] Dz.U. z 2007 r. nr 245, poz. 1811 [on-line]. Min. Spraw Wewnętrznych i Administracji. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-22)]. (pol.).
  7. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].