Karabin maszynowy DK
Karabin maszynowy DK – 12,7 mm wielkokalibrowy karabin maszynowy konstrukcji radzieckiej[1].
Karabin opracował w 1930 Wasilij Diegtiariow. Wykorzystuje 12,7x108 mm naboje wielkokalibrowe. Ogólny układ konstrukcyjny oraz zasada działania i ryglowanie wzorowany na karabinie maszynowym DP[1]. Gieorgij Szpagin i Kolesnikow dokonali modernizacji, po której został przyjęty do uzbrojenia Armii Radzieckiej jako wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzk. Oznaczenie pochodzi od nazwy „Diektariow-krupnokalibiernyj”[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 58.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 58. ISBN 83-86028-01-7.