Karl Karow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Karow
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1790
Szczecin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1863
Bolesławiec

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Karl Karow (ur. 15 listopada 1790 w Szczecinie, zm. 20 grudnia 1863 w Bolesławcu[1][2]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w Szczecinie pod kierunkiem Carla Lieberta (skrzypce i fortepian) oraz Friedricha Wilhelma Haacka (harmonia i organy)[1][2]. Brał udział w wojnie wyzwoleńczej przeciwko Napoleonowi[2], następnie kontynuował studia w Berlinie u Ludwiga Bergera (fortepian) i Carla Friedricha Zeltera (kompozycja)[1][2]. Od 1818 roku był nauczycielem muzyki w seminarium nauczycielskim w Bolesławcu na Dolnym Śląsku[1][2].

Komponował utwory chóralne, psalmy, pieśni solowe i motety[1][2]. W 1848 roku opublikował zbiór 165 przygrywek chorałowych na organy[1][2]. Wydał podręcznik do nauki śpiewu w szkołach powszechnych Leitfaden zum praktisch-methodischen Unterricht im Gesange vornehmlich in Volksschulen (1838)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Encyklopedia Szczecina. T. Suplement II A–Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 127. ISBN 978-83-89341-53-2.
  2. a b c d e f g h Kompozytorzy szczecińscy do 1945 roku. Szczecin: Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, 2003, s. 136–137. ISBN 83-916790-4-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]