Karol Frankowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz powązkowski w Warszawie |
| Zawód, zajęcie |
literat |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice |
Antoni i Zuzanna z Żurawskich |
| Małżeństwo |
Anna Elżbieta Pięknowska |
Karol Frankowski, pseudonim literacki Kajetan Niepowie (ur. 18 lipca 1796 w Wiedniu, zm. 26 listopada 1846 w Warszawie) – polski literat i dziennikarz, zdymisjonowany pułkownik wojsk cesarsko-rosyjskich, dyrektor Gimnazjum Realnego i Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, kawaler Orderów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pobierał nauki w Liceum Richelieu w Odessie.
Służył w wojsku od 1811. Odbył kampanie napoleońskie: 1813 i 1814. Od 1831 pułkownik gwardii lejb-ułanów. Zwolniony z wojska ze względu na odniesione rany i poglądy polityczne, został zdymisjonowany. W 1836 roku zwiedził europejskie kraje: Francję, Austrię, Włochy i Anglię. W latach 1842 i 1846 pracował w wydziale naukowym w służbie cywilnej. Od 1842 roku był dyrektorem Gimnazjum Realnego, następnie od został mianowany dyrektorem ówczesnej Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Przyczynił się znacznie do rozwoju tych uczelni.
Był poliglotą. Biegle władał językami europejskimi: polskim, francuskim, rosyjskim, niemieckim, angielskim i włoskim. Obdarzony niezwykłym dowcipem opisywał bieżące sprawy narodowe i sytuacje z życia.
W 1842 roku zaczął wydawać wraz z Hignetem czasopismo „ Glaneur de Varsovie”. Autor broszur "Paris i Fizjonomia wielkich stolic zachodu". Napisał dramat: "Gra namiętności" (Warszawa, 1843) i "Upadek wielkiego domu w Polsce" w 5 aktach. W utworze tym przedstawił pogląd że pomimo wielkich charakterów niektórym z osób, brak było tożsamości narodowej oraz znajomości życia domowego i przeszłości naszej.
Największym dziełem literackim Frankowskiego są Moje wędrówki po obczyźnie wydanej w Paryżu. Jest to w dużej mierze przekład wydanej po francusku Fizjonomii wielkich stolic zachodu z małymi zmianami. Utwór podzielony został na dwie księgi: Paryż w grzechu i Paryż w stanie łaski.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Syn Antoniego, pułkownika gwardii mirowskiej i Zuzanny Żurowskiej. Ożenił się z Anną Elżbietą Pięknowską (1786-1874), aktorką teatralną, rodzoną siostrą Konstancji Dmuszewskiej (1784-1854), żony Wojciecha Bogusławskiego, następnie Ludwika Adama Dmuszewskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski 1790–1850. Zmarli i ich rodziny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 369. ISBN 83-06-00281-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana” Saturnina Sikorskiego (1890-1914, 55 tomów – tom 23 str. 191-192
- S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. IX. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1862, s. 285. [dostęp 2021-01-03]. (pol.).
- Kazimierz Władysław Wójcicki: Cmentarz Powązkowski pod Warszawą. T. 2. Warszawa: 1856, s. 40-41. [dostęp 2021-01-03]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dzieła Karola Frankowskiego w bibliotece Polona