Karol Rafał
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
działacz komunistyczny |
| Odznaczenia | |
| |
Karol Rafał, ps. Karol (ur. 15 września 1904 w Warszawie, zm. 8 maja 1951 tamże) – polski działacz komunistyczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Walentego, z zawodu był mechanikiem karoserii samochodowych. Od 1936 należał do Komunistycznej Partii Polski, był działaczem związkowym na warszawskiej Woli. Do wybuchu II wojny światowej pracował w fabryce „Gil i Wiśniewski”, podczas okupacji hitlerowskiej pracował na kolei jako konduktor. W 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej, brał udział w akcjach dywersyjnych i sabotażowych. Po wsypie w 1943 ukrywał się w Otwocku, gdzie współtworzył konspiracyjną Miejską Radę Narodową. Po wkroczeniu do Armii Czerwonej 29 lipca 1944 został sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR, pod koniec roku został oddelegowany do pracy w Milicji Obywatelskiej. Pełnił stanowiska komendanta MO w Otwocku, Mińsku Mazowieckim, Garwolinie, Przasnyszu, Płońsku i Grodzisku Mazowieckim, a następnie był pracownikiem Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej[1]. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. A4-5-5)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL”, praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON, Warszawa 1973, s. 837