Karol Szemiot

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Szemiot
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1872
Brześć

Data śmierci

po 1933

Przebieg służby
Lata służby

1891–1927

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 Dywizja Piechoty
29 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Karol Szemiot (ur. 25 grudnia[a] 1872 w Brześciu, zm. po 1933) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 grudnia 1872 w Brześciu, w rodzinie Karola[2][3]. Był katolikiem i młodszym bratem Aleksandra (1868–1919), oficera armii rosyjskiej, a później podpułkownika Wojska Polskiego[4][5].

1 września 1891, po ukończeniu korpusu kadetów, wstąpił do 3. Aleksandryjskiej Szkoły Wojskowej (ros. 3-е Александровское военное училище) w Moskwie[1][6]. 7 sierpnia 1893 zakończył naukę, został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 4 sierpnia 1892 i wcielony do 54 mińskiego pułku piechoty, który wchodził w skład 14 Dywizji Piechoty[b]. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z 4 sierpnia 1896, sztabskapitana ze starszeństwem z 4 sierpnia 1900, a kapitana ze starszeństwem z 4 sierpnia 1904[1]. W latach 1904–1905 walczył na Wojnie rosyjsko-japońskiej[1]. 19 października 1905 został przeniesiony do 55 podolskiego pułku piechoty, w tej samej dywizji[5].

10 grudnia 1918 objął dowództwo 29 pułku piechoty ziemi kaliskiej[7]. 10 czerwca 1919 na czele pułku wyruszył na wojnę z Ukraińcami[8]. 15 kwietnia 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika i mianowany z dniem 7 grudnia 1918 dowódcą 29 pułku piechoty[9]. Dowództwo pułku sprawował do 13 lipca 1919.

14 marca 1920 objął dowództwo 150 pułku strzelców kresowych. Na jego czele wziął udział w wyprawie kijowskiej. 30 marca 1920 został zwolniony z dowództwa 150 psk i mianowany dowódcą 54 pułku strzelców kresowych[10]. 22 maja 1920, jako „dowódca 54 pułku piechoty”, został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[11]. Od 27 czerwca do 24 lipca 1920 dowodził 54 pp.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13][14]. Dowodził 6 Dywizją Piechoty w Krakowie.

Z dniem 1 sierpnia 1923 został mianowany dowódcą 29 Dywizji Piechoty w Grodnie[15][16]. Od 15 listopada 1923 do 15 sierpnia 1924 był słuchaczem I Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. 3 grudnia 1924 został zwolniony ze stanowiska dowódcy 29 DP i mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[17]. Pełniąc służbę w 6 i 29 DP oraz OTO pozostawał oficerem nadetatowym 20 pułku piechoty[18][19], a od marca 1925 – 81 pułku piechoty[20]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[21]. Mieszkał w Wołominie[2][22]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Mińsk Mazowiecki. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII”[23].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

30 października 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[22].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 13 grudnia 1872[1].
  2. ↑ Wszystkie daty pochodzące ze źródeł rosyjskich są datami starego stylu[1]. Zobacz daty nowego i starego porządku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Шемиот Карл Карлович. [w:] Список капитанам армейской пехоты по старшинству (по 1 ноября 1912 года), алфавитный указатель, Ш [on-line]. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2024-01-12]. (ros.).
  2. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 887.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-11].
  4. ↑ Шемиот Александр Карлович. [w:] Список капитанам армейской пехоты по старшинству (по 1 ноября 1912 года), алфавитный указатель, Ш [on-line]. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2024-01-12]. (ros.).
  5. ↑ a b Шемиот Карл Карлович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2024-01-12]. (ros.).
  6. ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 508.
  7. ↑ Bełdowski 1928 ↓, s. 6.
  8. ↑ Bełdowski 1928 ↓, s. 8.
  9. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 44 z 24 kwietnia 1919, poz. 1425.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 17 kwietnia 1920, s. 275.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920, s. 382.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 395.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 339.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 7 lipca 1923, s. 451.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 88.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 132 z 20 grudnia 1924, s. 747.
  18. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 182.
  19. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 171.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 25 marca 1925, s. 167.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927, s. 37, 44.
  22. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-11].
  23. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 844.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Szemiot&oldid=72774745”