Katarina Milovuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katarina Milovuk
Екатерина Ђорђевић
Ilustracja
Katarina Milovuk (ok. 1900)
Imię i nazwisko

Ekaterina Đorđević

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1844
Nowy Sad

Data i miejsce śmierci

27 września 1913
Belgrad

Zawód, zajęcie

pisarka, nauczycielka, feministka

Narodowość

serbska

Odznaczenia
Kawaler Orderu Świętego Sawy (Serbia)

Katarina Milovuk, właśc. Ekaterina Đorđević, cyr. Екатерина Ђорђевић (ur. 28 sierpnia 1844 w Nowym Sadzie, zm. 27 września 1913 w Belgradzie[1]) – serbska pisarka, nauczycielka, działaczka feministyczna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Budynek Wyższej Szkoły Kobiet w Belgradzie, zbudowany w 1860 roku i zburzony w 1930 roku
Zdjęcie Katariny Milovuk z jej podpisem

Była córką porucznika armii austriackiej Jovana i Jelisavety. Wraz z rodziną i ojcem (który porzucił służbę w armii austriackiej) przeniosła się do Belgradu[2]. W 1861 ukończyła gimnazjum w Nikołajewsku, a następnie podjęła studia pedagogiczne w Odessie[1].

W 1863 za zgodą ministra oświaty Ljubomira Nenadovicia Katarina otworzyła szkołę dla kobiet w Belgradzie, której została pierwszą dyrektorką i nauczycielką języka francuskiego[1]. Była to pierwsza w dziejach Serbii szkoła wyższa przeznaczona dla kobiet – początkowo trzyletnia, a od 1866 czteroletnia. Funkcję dyrektorki szkoły Katarina Milovuk pełniła do 1893. W czasie wojny rosyjsko-tureckiej, a także wojny serbsko-bułgarskiej służyła w armii jako pielęgniarka. W latach 1904–1907 organizowała serbską szkołę dla kobiet w Salonikach[2]. Była autorką podręczników z zakresu metodyki kształcenia[2].

Zarząd Belgradzkiego Związku Kobiet

W 1875 należała do grona założycielek pierwszej w dziejach Serbii organizacji kobiecej – Belgradzkiego Związku Kobiet (Београдско женско друштво), który do 1903 był jedyną tego typu organizacją w państwie serbskim[2]. Związek wydawał czasopismo Domaćica i koncentrował się na rozwoju dobroczynności – zwłaszcza pomocy ubogim kobietom i ich dzieciom, a także sierotom wojennym[1].

W 1877 została uhonorowana Orderem Zasługi Serbskiego Czerwonego Krzyża, a w 1905 Orderem Świętego Sawy III klasy[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1865 wyszła za mąż za starszego o 19 lat historyka i dyrektora Szkoły Realnej w Belgradzie Milana Milovuka[2]. Małżeństwo było bezdzietne.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1866: Pedagogika
  • 1866: Metodika
  • 1871: Istorija sveta u kratkom pregledu, za ženskinje

Pamięć[edytuj | edytuj kod]

Imię Katariny Milovuk nosi jedna z ulic w belgradzkiej dzielnicy Zvezdara.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Heroine duha – Katarina Milovuk. rts.rs. [dostęp 2019-02-03]. (serb.).
  2. a b c d e Katarina Milovuk. knjizenstvo.etf.bg.ac.rs. [dostęp 2019-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (serb.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]