Katedra św. Maurycego w Angers

Katedra św. Maurycego
Cathédrale Saint-Maurice
	katedra
	; Widok na katedrę z zamku
Państwo	Francja
Region	Kraj Loary
Miejscowość	Angers
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Diecezja	Angers
Wezwanie	św. Maurycego
Historia
Data zakończenia budowy	1250
Dane świątyni
Styl	gotyk, renesans
Wieża kościelna; • liczba wież	; 3
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Maine i Loary Katedra św. Maurycego
	Położenie na mapie Francji Katedra św. Maurycego
	Położenie na mapie Kraju Loary Katedra św. Maurycego
	47°28′14″N 0°33′18″W/47,470556 -0,555000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Katedra św. Maurycego (fr. Cathédrale Saint-Maurice) – rzymskokatolicka świątynia znajdująca się we francuskim mieście Angers, w Kraju Loary.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o katedrze pochodzi z 470, informuje ona o spaleniu kościoła przez Franków. Była to budowla romańska. W VIII wieku nadano jej wezwanie św. Maurycego. Świątynię odbudowano po pożarze w 1032 za panowania biskupa Huberta z Vendôme. W latach 1149-1152 wzniesiono nowe sklepienia. W 1250 wzniesiono absydę. Kościół ponownie spłonął w 1533 roku, odbudową kierował Jean Delespine, który wzniósł środkową, renesansową wieżę zwieńczoną latarnią. W 1537 fasadę udekorowano rzeźbami przedstawiającymi św. Maurycego i jego siedmiu towarzyszy^[1]. Podczas rewolucji francuskiej kościół pełnił funkcję Świątyni Rozumu^[2]. W 1944, podczas II wojny światowej, w kościół trafiła bomba lotnicza, niszcząc część średniowiecznych witraży^[1].

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Jest to gotycko-renesansowy kościół salowy, z transeptem. Charakterystycznym elementem kościoła jest trójwieżowa fasada, przy czym dwie boczne wieże są gotyckie, a centralna – renesansowa^[1].

W średniowieczu ściany i sklepienia świątyni były pokryte freskami, wiele z nich zniszczono w XIX wieku. W 1980 za boazerią w prezbiterium odkryto pozostałości malowidła przedstawiającego żywot św. Mauryla z Angers^[1].

Cennym zabytkiem kościoła są witraże, najstarszy zachowany z nich pochodzi z 1165, przedstawia on dzieciństwo Chrystusa. Inne witraże wykonane pod koniec XII wieku, za panowania biskupa Raoula de Beaumonta, przedstawiają: męczeństwo św. Katarzyny, Zaśnięcie Matki Bożej i męczeństwo św. Wincentego. Witraże w prezbiterium wykonano w XIII wieku^[1].

W skrzyżowaniu naw stoi barokowy ołtarz, wzorowany na ołtarzu bazyliki św. Piotra na Watykanie i ołtarzu kościoła Val-de-Grâce w Paryżu. W północnym ramieniu transeptu stoi ołtarz Matki Bożej, a w południowym – św. Maurycego^[1].

Boazeria zdobiąca prezbiterium pochodzi z czasów Ludwika XVI^[1].

Na emporze znajdują się organy, wzniesione w 1747 i uruchomione 10 maja 1748. Wyremontowano je w 1832 i 1870, przy czym drugą restauracją kierował organmistrz Aristide Cavaillé-Coll. Kolejne remonty odbyły się na początku XX wieku i 1936 roku, pracami kierowali kolejno Louis Debierre i Georges Gloton. Podczas II wojny światowej instrument został znacznie uszkodzony, naprawę organów ukończono 8 listopada 1959, jako pierwszy po renowacji zagrał na nich Marcel Dupré^[3].