Kazimierz Baruch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Baruch
major intendent major intendent
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1896
Tarnów

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

Instytut Techniczny Intendentury

Stanowiska

kierownik działu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Kazimierz Józef Baruch (ur. 18 marca 1896 w Tarnowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 marca 1896 w Tarnowie, w rodzinie Pawła i Heleny z Szaranów[1]. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnowie. Członek skautingu i Drużyn Strzeleckich. W 1914 powołany do armii austriackiej. Walczył na froncie wschodnim i włoskim w 57 pułku piechoty[2]. Ciężko ranny we Włoszech, leczony Lublanie, Pradze i Nowym Sączu. Na stopień chorążego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1917[3].

Od 1918 w Wojsku Polskim. Walczył na frontach wojny 1920 r. w 1 pułku strzelców podhalańskich i 11 pułku piechoty.

Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku. Ukończył Wyższą Szkołę Intendentury w Warszawie (1927)[2]. Następnie służył w centralnych instytucjach intendentury. W 1928 awansował do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 50 lokatą w korpusie oficerów administracji[4], służył w Instytucie Technicznym Intendentury w Warszawie[5], ostatnio na stanowisku kierownika Działu Żywnościowego[6]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 29. lokatą w korpusie oficerów intendentów[7]. Później w tym samym stopniu, starszeństwie i korpusie osobowym został zaliczony do grupy intendentów z wyższymi studiami wojskowymi[8].

W kampanii wrześniowej wraz z kadrą Instytutu, wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 022/3 z 9 kwietnia 1940.

Był żonaty z Zofią z Pacułów, z którą miał córkę Jolantę i syna Wiesława[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓.
  2. a b Krzysztof Sikora, SZKICE DO BIOGRAMÓW ŻOŁNIERZY 16 P.P. ZIEMI TARNOWSKIEJ POMORDOWANYCH PRZEZ NKWD W 1940 r. - ZBRODNIA KATYŃSKA [online], www.batalionakbarbara.pl [dostęp 2017-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-03] (pol.).
  3. Ranglisten 1918 ↓, s. 166.
  4. Rocznik Oficerski M.S.Wojsk., 1928, s. 795.
  5. Rocznik Oficerski M.S.Wojsk., 1928, s. 776.
  6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 500.
  7. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 430.
  8. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333, w marcu 1939 zajmował 22. lokatę.
  9. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 22.
  10. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333.
  12. a b c Ryżewski 1991 ↓, s. 375.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918. (niem.).
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 2 (136), 1991. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. 
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.