Kazimierz Czarnik

Kazimierz Czarnik
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1859 ; Bóbrka
Data śmierci	12 stycznia 1931
Zawód, zajęcie	adwokat
Narodowość	polska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Czarnik (ur. 22 stycznia 1859 w Bóbrce, zm. 12 stycznia 1931) – polski adwokat, działacz sokoli.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego bratem był Bronisław Czarnik. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora. Został adwokatem i prowadził kancelarię adwokacką we Lwowie.

Od 1882 był członkiem lwowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. 24 listopada 1900 objął po dr. Antonim Dziędzielewiczu funkcję prezesa lwowskiego gniazda „Sokoła”^[1] i pełnił stanowisko w kolejnych latach^[2]. Był III wiceprezesem Związku Polskich Gimnastycznych Towarzystw Sokolich w Austrii^[3]. Pełnił funkcję prezesa Sokolstwa Polskiego w Małopolsce.

Wziął udział obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej na stanowisku naczelnika Miejskiej Straży Obywatelskiej^[4].

Zmarł 12 stycznia 1931 podczas wędrówki turystycznej na Paraszkę. Został pochowany 15 stycznia 1931 na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XX, miejsce 1846)^[5].

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (1933)^[6]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Czarnik

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Edmund Cenar: Czterdziestolecie „sokolstwa lwowskiego” 1867–1907. Lwów: 1907, s. 44.
↑ Krzysztof Szymański: Lwów – początek okupacji rosyjskiej 1914 roku. kuriergalicyjski.com, 2014-09-01. [dostęp 2016-04-06].
↑ Protokół posiedzenia Wydziału Związku polskich gimnastycznych towarzystw sokolich w Austryi. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””, s. 2, Nr 4 z 1918.
↑ Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 182.
↑ Kazimierz Czarnik. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-06].
↑ Lwowianie odznaczeni Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 424 z 8 listopada 1933.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ś. p. dr Kazimierz Czarnik. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 11 z 15 stycznia 1931.
Kazimierz Czarnik. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-04-05].

[1] Edmund Cenar: Czterdziestolecie „sokolstwa lwowskiego” 1867–1907. Lwów: 1907, s. 44.

[2] Krzysztof Szymański: Lwów – początek okupacji rosyjskiej 1914 roku. kuriergalicyjski.com, 2014-09-01. [dostęp 2016-04-06].

[3] Protokół posiedzenia Wydziału Związku polskich gimnastycznych towarzystw sokolich w Austryi. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””, s. 2, Nr 4 z 1918.

[4] Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 182.

[5] Kazimierz Czarnik. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-06].

[6] Lwowianie odznaczeni Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 424 z 8 listopada 1933.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]