Kazimierz Jan Wojsznarowicz
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
Kazimierz Jan Wojsznarowicz, także Woysznarowicz (ur. 1620 w powiecie oszmiańskim, zm. 14 maja 1677 w Wilnie) – duchowny, prawnik, preceptor, kaznodzieja.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w powiecie oszmiańskim około roku 1620 w litewskiej rodzinie szlacheckiej herbu kot morski. W latach 1640-42 studiował na Akademii Wileńskiej i uzyskał tytuł doktora filozofii w 1642. Niedługo potem obrał stan duchowny. Pełnił obowiązki proboszcza dąbrowskiego i scholastyka piltyńskiego. W 1648 otrzymał tytuł doktora teologii i obojga praw. W tym samym roku został sekretarzem królewskim. W 1668 erygował na swojej uczelni katedrę polityki przeznaczając na ten cel zapis swego domu. W latach sześćdziesiątych pełnił również obowiązki proboszcza w Eysymontach Wielkich.
W latach 1667-1669 odbył peregrynację po Europie jako preceptor księcia Aleksandra Janusza Zasławskiego-Ostrogskiego. Peregrynacja obejmowała ziemie niemieckie, Niderlandy, Francję i Włochy.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Wojsznarowicz jest autorem wielu dzieł, zwłaszcza kazań i panegiryków.
- Dom mądrości kolumnami wsparty w Kościele Chrystusowym siedmią uroczystościami Panny Przenajświętszej Maryi ozdobiony na tęż uroczystość kazaniami; Antwerpia, r. 1647, część druga mająca tytuł Arsenał miłosierdzia; Paryż 1668,
- Novus sol in coelo Bosiliano relucens; Rzym 1648.; wyd. 2-gie, Kraków, tegoż roku,
- Triumphale feretrum supergas Vadislaus IV Rex poloniae publica oratione exponitur; Rzym 1648,
- Orator polityczny weselnym i pogrzebowym służący aktom; Kraków 1648,
Panegiryki[edytuj | edytuj kod]
- na cześć biskupa kamienieckiego Andrzeja Leszczyńskiego — 1645,
- na cześć Katarzyny Radziwiłłowej z Potockich — 1643,
- na cześć marszałka nadwornego koronnego Adama Kazanowskiego — 1650.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Jan Wojsznarowicz (Woysznarowicz) – duchowny i preceptor [online], www.wilanow-palac.pl [dostęp 2022-09-21].
- S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XXVII. Warszawa: Samuel Orgelbrandt, 1867, s. 690. [dostęp 2022-09-21]. (pol.).