Kazimierz Marowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Marowski
Ilustracja
Kazimierz Marowski (przed 1910)
Data i miejsce urodzenia

1871
Andrychów

Data śmierci

19 stycznia 1926

Zawód, zajęcie

sędzia, prokurator

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor habilitowany

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Grób Kazimierza Marowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Kazimierz Marowski (ur. w 1871 w Andrychowie[1], zm. 19 stycznia 1926) – polski prawnik, karnista, sędzia, prokurator.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uzyskał w 1894 stopień naukowy doktora praw. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej został urzędnikiem wymiaru sprawiedliwości. Pełnił funkcje sędziego śledczego[2], zastępcy prokuratora państwa, a z tej funkcji w 1910 c. k. minister sprawiedliwości mianował go na stanowisko prokuratora państwa[3]. W 1913 habilitował się na podstawie pracy pt. Ochrona tajemnicy listowej ze szczególnym uwzględnieniem prawa karnego austriackiego, prowadził wykłady z zakresu prawa karnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na początku istnienia II Rzeczypospolitej został pierwszym prokuratorem Sądu Najwyższego. Z tej funkcji w grudniu 1918 został mianowany szefem sekcji w Ministerstwie Sprawiedliwości (jego poprzednikiem był Józef Światopełk-Zawadzki)[5]. Był członkiem Komisji Prawniczej w ramach Akademii Umiejętności[6].

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[7].

Zmarł 19 stycznia 1926[8]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 91-2-17/18)[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ S. p. Kazimierz Marowski
  2. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 116, s. 4, 21 maja 1903. 
  3. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 248, s. 1, 1 listopada 1910. 
  4. ↑ Początki nauki. [dostęp 2015-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-11)].
  5. ↑ Ruch służbowy. Zamianowani. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 13, s. 404, 31 grudnia 1918. 
  6. ↑ Stałe Komisje Akademickie. „Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności”, s. XXXII, Rok 1918/1919. Akademia Umiejętności. 
  7. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
  8. ↑ Ruch służbowy w sądownictwie. Zmarli. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 6, s. 107, 15 marca 1926. 
  9. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ MAROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Marowski&oldid=71779275”