Kazimierz Nalaskowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Nalaskowski
generał brygady w st. spocz. generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1946
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1969–1998

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

Ministerstwo Obrony Narodowej
Akademia Sztabu Generalnego WP

więcej patrz tekst

Stanowiska

• radca prawny Biura Prawnego w MON
• główny specjalista Prawnym Biura Prasowego MON
• zastępca szefa BP MON
• szef Biura Prawnego MON

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Kazimierz Nalaskowski (ur. 31 maja 1946 w Warszawie, zm. 2 listopada 2011)[1][2]generał brygady Wojska Polskiego; doktor nauk prawnych[2]; dyrektor Departamentu Prawnego w Urzędzie Ministra Obrony Narodowej (1993–1998).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Nalaskowski syn Tadeusza[3] urodził się 31 maja w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego z 1969. W tym samym roku został powołany do zawodowej służby wojskowej na stanowisko radcy prawnego Biura Prawnego Ministerstwa Obrony Narodowej. Odbywając służbę w pionie obsługi prawnej przeszedł wszystkie szczeble służbowe. W latach 1970–1972 odbył aplikację sędziowską i zdał egzamin sędziowski. W roku 1983 został wpisany na listę radców prawnych. Był starszym radcą wydziału przepisów wojskowych oraz radcą wydziału zastosowania prawnego i kontroli komórek prawnych. W latach 1983–1987 był głównym specjalistą Prawnym Biura Prasowego MON. W latach 1986–1988 ukończył podyplomowe Studium Historii Najnowszej w Akademii Sztabu Generalnego WP. W 1987 sprawował obowiązki zastępcy szefa Biura Prawnego MON, a w listopadzie 1990 objął obowiązki szefa. W 1993 po zmianach organizacyjno-etatowych w Urzędzie Ministra Obrony Narodowej został dyrektorem Departamentu Prawnego[4][5]. 11 Listopada w 1993 mianowany został na stopień generała brygady przez prezydenta RP Lecha Wałęsę. W latach 1994–1997 był członkiem Rady Dyrektorów Międzynarodowego stowarzyszenia Prawa Wojskowego i Wojennego. W 1995 w Muzeum Wojska Polskiego WP po raz pierwszy wręczono mu i innym generałom Pierścień Oficerski[6]. W 1998 zwolniony z zawodowej służby wojskowej[7]. Był członkiem Klubu Generałów Wojska Polskiego. Zmarł 2 listopada 2011 w wieku 65 lat, został pochowany na Cmentarzu Północnym (Wólka Węglowa) w Warszawie[8][2].

Awanse[7][edytuj | edytuj kod]

Od 1969 do 1998 w MON, od 1993 dyrektor Departamentu Prawnego MON

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 243.
  2. a b c Nekrologi. Kazimierz Nalaskowski [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-05-02].
  3. a b M.P. z 1996 r. nr 15, poz. 197.
  4. a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 244.
  5. Komisja Obrony Narodowej [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2024-05-02].
  6. Honkisz 1996 ↓, s. 214-221.
  7. a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 243-244.
  8. Gen. bryg. Kazimierz Nalaskowski [online], klubgiarp.pl [dostęp 2024-05-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
  • Tomasz Honkisz. Kronika – przegląd wydarzeń. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1, styczeń-marzec 1996. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0043-7182.