Kazimierz Pundyk

Kazimierz Pundyk

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1909 Lwów
Data i miejsce śmierci	20 września 1989 Szczecin
Przebieg służby
Lata służby	1928–1966
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	82 pułk artylerii przeciwlotniczej, 16 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej
Stanowiska	dowódca dywizjonu, dowódca pułku, dowódca dywizji
Odznaczenia

Kazimierz Pundyk (ur. 18 stycznia 1909 we Lwowie, zm. 20 września 1989 w Szczecinie) – polski oficer artylerii przeciwlotniczej, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, dowódca 16 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej (1951–1954).

Życiorys

Ukończył szkołę powszechną w Podwołoczyskach, następnie seminarium nauczycielskie w Tarnopolu. W 1930 r. ukończył szkołę podoficerską przy 13 pułku artylerii lekkiej w Równem, a następnie Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W latach 1932–39 był dowódcą pododdziałów artylerii w 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu.

W czasie wojny obronnej 1939 był dowódcą plutonu w 12 pułku artylerii lekkiej. 18 września 1939 r. pod Iłżą został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Stalagu XXIB Altengrabow do kwietnia 1940. Następnie pracował jako robotnik w Warszawie, a od stycznia 1942 roku jako kreślarz na kolei w Tarnopolu.

W kwietniu 1944 roku w Sumach wstąpił do ludowego Wojska Polskiego. Został skierowany na kurs dowódców baterii w Wyższej Szkole Artylerii w Czkałowie. Następnie od listopada 1944 roku był dowódcą 11 samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. Po wojnie pełnił służbę jako dowódca baterii w 85 pułku artylerii przeciwlotniczej, następnie – dowódca 2 dywizjonu w 88 pułku artylerii przeciwlotniczej w Koszalinie.

Od 1 września 1950 roku był dowódcą 13 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej w składzie 16 Dywizji Pancernej w Elblągu. Następnie do 1951 roku dowodził 82 pułkiem artylerii przeciwlotniczej. Z dniem 26 stycznia 1951 roku objął stanowisko dowódcy 16 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie, pełniąc tę funkcję do 3 września 1954 roku.

Następnie został skierowany na kurs dowódców pułków w Oficerskiej Szkole Artylerii Przeciwlotniczej. Po ukończeniu kursu dowodził kolejno 93 pułkiem artylerii przeciwlotniczej (1957–1958), następnie 80 pułkiem artylerii przeciwlotniczej.

Od 1960 pracował jako zastępca kierownika Studium Wojskowego Politechniki Szczecińskiej. W marcu 1966 roku został przeniesiony do rezerwy.

Był członkiem PPR i PZPR.

Zmarł po ciężkiej chorobie 20 września 1989 r. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

Źródło

• Stowarzyszenia Przyjaciół Koszalina. przyjaciele.koszalin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-24)].