Kazimierz Rychlewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Rychlewski
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1891
Lwów

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1975
Londyn

Narodowość

polska

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Kazimierz Kasper Rychlewski[a] (ur. 6 stycznia 1891 we Lwowie, zm. 28 stycznia 1975 w Londynie) – porucznik intendent Wojska Polskiego, działacz polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 stycznia 1891 we Lwowie, w rodzinie Adolfa[8][9][10].

Podczas I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na obszarze wiejskim w Rzęsnej Polskiej[11]. U kresu wojny brał udział w obronie Lwowa; w połowie listopada 1918 wraz z kompanią z Rzęsny Polskiej przyłączył się do walczących Polaków w Odcinku Podzamcze pod dowództwem kpt. Waleriana Sikorskiego (w jego grupie był m.in. Zygmunt Giercuszkiewicz)[12]. Później uczestniczył w walkach o niepodległość Polski lat 1918–1920[9]. Został oficerem Wojska Polskiego.

Po zakończeniu służby wojskowej udzielał się w życiu społecznym i politycznym[9]. Przed 1939 był prezesem zarządu powiatowego Stronnictwa Narodowego we Lwowie[13][9][14]. W listopadzie 1938 będąc w stanie spoczynku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi „za całokształt zasług w służbie wojskowej”[15][16].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[9]. 29 stycznia 1962 został naturalizowany w Wielkiej Brytanii[17]. Był członkiem Komitetu Politycznego SN w Londynie[9]. Został jednym z czterech londyńskich i nowojorskich sygnatariuszy Odezwy Komitetu Depiłsudskizacji, wydanej w 1968 (wraz z nim m.in. Jędrzej Giertych)[18][19]. Zmarł 28 stycznia 1975 w Londynie[9].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego początkowo figurował jako „Kazimierz I Rychlewski” w celu odróżnienia od innego oficera o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie porucznika piechoty rezerwy Kazimierza Rychlewskiego, ur. 27 stycznia 1885 w Żninie, w rodzinie Józefa i Pauliny z Góreckich[1][2], uczestnika powstania wielkopolskiego, odznaczonego Krzyżem Walecznych[3] i Medalem Niepodległości (17 marca 1938)[4][5][6], 26 grudnia 1942 zamordowanego w KL Mauthausen[7]. 26 stycznia 1959 pośmiertnie odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Był ojcem Janusza (1915–1987), pisarza. Jedną z ulic w Żninie nazwano ul. Rychlewskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 303, 507.
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 18, 997.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  4. ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  6. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  7. ↑ Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego – baza on-line. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2023-12-20].
  8. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  9. ↑ a b c d e f g Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 28, s. 93, czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  10. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  11. ↑ Zygmunt Zygmuntowicz: Mój udział w akcji POW i w zajęciu Głównego Dworca. W: Obrona Lwowa. 1–22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Jarosław Waniorek (red.). Warszawa: 1993, s. 596. ISBN 83-85218-56-4.
  12. ↑ Walerian Sikorski: Odcinek Podzamcze. W: Obrona Lwowa. 1–22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Jarosław Waniorek (red.). Warszawa: 1993, s. 414. ISBN 83-85218-56-4.
  13. ↑ Chłop polski garnie się do ideologii narodowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 85B, s. 5, 26 marca 1937. 
  14. ↑ Krzysztof Kaczmarski. Represje sowieckie wobec działaczy Okręgu Lwowskiego Stronnictwa Narodowego w latach 1939–1941. „Nasz Dziennik / Dodatek historyczny IPN”. Nr 11, s. II, 28 listopada 2008. 
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 52.
  16. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  17. ↑ Naturalisation. „The London Gazette”. Nr 42632, s. 2523, 27 marca 1962. 
  18. ↑ Odezwa Komitetu Depiłsudskizacji (Londyn-USA 1968 r.). polishlibrarylondon.co.uk. [dostęp 2018-10-24].
  19. ↑ Odezwa Komitetu Depiłsudskizacji (Londyn-USA 1968 r.) – c.d.. piastpolski.pl. [dostęp 2018-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-24)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Rychlewski&oldid=72279752”