Kazimierz Szczepański (sadownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Szczepański
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1915
Wronowo

Data i miejsce śmierci

27 marca 1997
Skierniewice

Miejsce spoczynku

Cmentarz Św. Józefa w Skierniewicach

Zawód, zajęcie

sadownik

Narodowość

polska

Uczelnia

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Małżeństwo

Danuta Zofia

Dzieci

syn Adam

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Krzyż Zasługi

Kazimierz Szczepański (ur. 15 maja 1915 w miejscowości Wronowo, powiat makowski, zm. 27 marca 1997 w Skierniewicach) – wieloletni pracownik Instytutu Sadownictwa w Skierniewicach, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, członek Polskiego Związku Niewidomych, pierwszy polski niewidomy profesor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w mazowieckiej wsi Wronowo[1], jako drugie dziecko z siedmiorga rodzeństwa[2]. Po ukończeniu szkoły powszechnej, rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Piotra Skargi w Pułtusku. Aby pokryć koszty nauki rodzice sprzedali część posiadanej ziemi[1]. Już w trakcie nauki udzielał korepetycji z matematyki, aby utrzymać się w szkole. Maturę zdał w 1936 roku, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[1]. Na studiach utrzymywał się ze stypendium naukowego. Studia przerwał po wybuchu II wojny światowej[3].

W trakcie wojny, w 1940 roku, rodzina została przesiedlona przez Niemców[3] w okolice wsi Lipce Reymontowskie[4]. Kazimierz rozpoczął tam pracę zarobkową, aby pomóc rodzinie[3]. W trakcie wojny nawiązał współpracę z Armią Krajową oraz z Batalionami Chłopskimi. Prowadził tajne nauczanie matematyki na poziomie szkoły podstawowej i szkoły średniej[3].

Po zakończeniu wojny rodzina powróciła w rodzinne strony, a Kazimierz postanowił dokończyć studia[3]. Ostatecznie w 1947 roku rozpoczął naukę na Wydziale Ogrodniczym SGGW w Warszawie. Po zakończeniu studiów, w 1951 roku rozpoczął pracę na SGGW jako asystent, a potem jako adiunkt[5]. Zajmował się głównie zadaniami dydaktycznymi aż do 1956 roku[6]. W 1954 roku rozpoczął pracę w powstałym niedawno Instytucie Sadownictwa w Skierniewicach[5].

W 1951 roku zaczął tracić wzrok w wyniku gruźlicy siatkówki. W 1957 roku był już całkowicie niewidomy. Przez chorobę zrezygnował z pracy na uczelni i popadł w depresję. Dzięki namowom Szczepana Pieniążka, dyrektora Instytutu Sadownictwa, powrócił jednak do pracy zawodowej w Instytucie[1]. Podczas pracy w Instytucie stworzył od podstaw Pracownię Metodyki Doświadczeń i Statystyki, którą kierował przez wiele lat. W samym Instytucie pracował aż do śmierci[5].

W 1964 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Ogrodniczym SGGW. W 1971 roku obronił pracę habilitacyjną. W 1978 roku otrzymał tytułu profesora nadzwyczajnego w zakresie nauk rolniczych. W 1985 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego[3]. W ten sposób został pierwszym, polskim, niewidomym profesorem[5].

Opublikował ponad 60 prac naukowych. Był konsultantem i recenzentem prac magisterskich, doktorskich i habilitacyjnych[3]. Podsumowaniem jego dorobku kilkudziesięciu lat pracy było wydanie podręcznika Metodyka badań sadowniczych przeznaczonego dla pracowników naukowych uczelni i instytucji sadowniczych oraz dla studentów wydziałów ogrodniczych[7].

Przez wiele lat był aktywnym członkiem Polskiego Związku Niewidomych, gdzie był przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej, a następnie członkiem Rady Naukowej[5].

Odznaczony został m.in. Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari V Klasy za działalność w trakcie II wojny światowej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej za pracę nauczycielską i oświatową oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną na rzecz niewidomych[8].

Był żonaty z Danutą Zofią[9], z którą miał syna Adama[2].

Zmarł 27 marca 1997 roku w Skierniewicach w wyniku powikłań po grypie[3]. Został pochowany na Cmentarzu Św. Józefa w Skierniewicach[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Beata Dązbłaż, Kazimierz Szczepański 1915–1997 profesor nauk rolniczych, matematyk, [w:] Lista Mocy. Edycja specjalna. 100 wyjątkowych Polek i Polaków z niepełnosprawnością, działających w latach 1918–2018, Warszawa: Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, 3 grudnia 2018, ISBN 9788364300036 [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  2. ↑ a b Józef Szczurek, List do red. Józefa Szczurka napisany przez prof. Kazimierza Szczepańskiego 3 lutego 1997 roku [online], jozefszczurek.pl, luty 1997 [dostęp 2023-01-10].
  3. ↑ a b c d e f g h Józef Szczurek, Naukowiec, społecznik i nauczyciel, „Pochodnia”, Polski Związek Niewidomych, kwiecień 1997 [dostęp 2023-01-09].
  4. ↑ Aleksander Rejman, Wspomnienia [online], 2000 [dostęp 2023-01-10].
  5. ↑ a b c d e Józef Szczurek, Życie pełne treści, „Pochodnia”, Polski Związek Niewidomych, październik 1978 [dostęp 2023-01-09].
  6. ↑ Katedra Biometrii – Department of Biometry – Historia Katedry [online], agrobiol.sggw.pl [dostęp 2023-01-10].
  7. ↑ Andrzej Szymański, Pamiętajcie o ogrodach, „Pochodnia”, Polski Związek Niewidomych, październik 1985 [dostęp 2023-01-10].
  8. ↑ Niewidomi naukowcy, [w:] Z laską przez tysiąclecia, Fundacja Klucz [dostęp 2023-01-09].
  9. ↑ a b Cmentarz Komunalny w Skierniewicach [online], skierniewicekomunalny.grobonet.com [dostęp 2023-01-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Szczurek, Życie pełne treści, miesięcznik Pochodnia, październik 1978
  • Andrzej Szymański, Pamiętajcie o ogrodach, miesięcznik Pochodnia, październik 1985
  • Józef Szczurek, Naukowiec, społecznik i nauczyciel, miesięcznik Pochodnia, kwiecień 1997

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Szczepański_(sadownik)&oldid=71758516”