Kazimierz Zarębski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Stanisław Zarębski
Waldemar Orski
major uzbrojenia major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

14 września 1893
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 września 1962
Lizbona

Przebieg służby
Lata służby

do 1932

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Główna Składnica Uzbrojenia nr 5

Stanowiska

kierownik składnicy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia)

Kazimierz Stanisław Zarębski[1], ps. „Waldemar Orski”[2] (ur. 14 września 1893 w Warszawie, zm. 29 września 1962 w Lizbonie) – major uzbrojenia Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, handlowiec[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 września 1893 w Warszawie, w rodzinie Franciszka (1866–1951) i Józefy z Sławińskich (1867–1905)[2][3][4][5]. Był bratem Jana (ur. 1897), Janiny (1897–1942), ofiary KL Auschwitz i Jerzego (1900–1948)[3]. W latach 1904–1912 uczęszczał do gimnazjum w Kielcach[5].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 6 pułku piechoty Legionów Polskich. Był sierżantem w 3. oddziale karabinów maszynowych[6]. 1 stycznia 1917 został mianowany chorążym piechoty[7][8][9]. Od 7 maja 1917 służył w Obozie Ćwiczeń Wojsk Polskich Nr 6 w Zambrowie[10].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Departamencie V Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 25 pułk piechoty[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 4. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia, a jego oddziałem macierzystym był Okręgowy Zakład Uzbrojenia Nr 1 w Warszawie[12]. Następnie pełnił służbę w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia MSWojsk., pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 1[13][14]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał stopień majora ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 5. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[15]. Później został przeniesiony do kadry oficerów artylerii i przydzielony do Zakładu Amunicyjnego Nr 5[16]. W listopadzie 1928 został przydzielony do Głównej Składnicy Uzbrojenia Nr 5 na stanowisko kierownika[17]. Z dniem 31 stycznia 1930 został przeniesiony z Głównej Składnicy Uzbrojenia Nr 3 w stan nieczynny (bez poborów) na przeciąg 12 miesięcy[18][19]. Z dniem 31 stycznia 1931 przedłużono mu okres pozostawania w stanie nieczynnym na dalsze 6 miesięcy[20][21]. Z dniem 31 lipca 1931 przedłużono mu stan nieczynny na dalsze 12 miesięcy[22][23], a później do dnia 31 grudnia 1932[24]. Z dniem 31 grudnia 1932 został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem do Kadry 1 Oddziału Służby Uzbrojenia[25][1].

1 września 1930 został zatrudniony w SEPEWE(inne języki) Spółce z o.o. w charakterze prokurenta, a następnie (do września 1939) wicedyrektora[26]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Twardej 25 m. 14[2]. Społecznie pełnił funkcję kierownika Placówki Nr 6 Okręgu Stołecznego Związku Legionistów Polskich[27].

12 września 1939 udał się do Moskwy w celu negocjacji wojskowych zakupów[28]. Wobec tempa rozwoju wydarzeń zakupy te nie mogły zostać sfinalizowane[28]. Do 1945 działał w polskim wywiadzie w Hiszpanii pod przykrywką pracownika Delegatury Polskiego Czerwonego Krzyża[5]. W latach 1952–1962 był pracownikiem Sekcji Polskiej filii Radia Wolna Europa w Portugalii[5]. Zmarł 29 września 1962 w Lizbonie[5].

Był żonaty z Haliną Pelagią z Goszczyńskich (ur. 1892), z którą miał syna Wojciecha Józefa ps. „Halinka” (1920–1989), podporucznika Armii Krajowej, dowódcę plutonu w kompanii „Topolnicki” Brygady Dywersji „Broda 53”, odznaczonego między innymi Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)[29][3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 193, 724.
  2. ↑ a b c d e Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-18].
  3. ↑ a b c Kazimierz Stanisław ZARĘBSKI 1893–1972. LECH-LAND. [dostęp 2022-09-18].
  4. ↑ Tu urodzony 15 sierpnia 1893. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-18].
  5. ↑ a b c d e Judycki 2016 ↓, s. 316.
  6. ↑ a b Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 233.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 32, jako Włodzimierz Orski.
  8. ↑ Jako Waldemar Orski. Rangaltersliste der Offiziere Poln. Legionen Stand am 1. Februar 1917. [w:] sygn. I.120.1.386, s. 29, 96 [on-line]. Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2022-09-18].
  9. ↑ Żołnierze Niepodległości : Orski Włodzimierz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-09-18].
  10. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 542.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 799.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 344.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 18, 1351, 1364.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 18, 1233, 1245.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 172.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 503, 1103.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 361.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 10, tu podano „z dniem 31 grudnia 1929”.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 315, sprostowano datę przeniesienia w stan nieczynny na „z dniem 31 stycznia 1930”.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 32, tu podano „z dniem 31 grudnia 1930”.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 284, sprostowano datę na „z dniem 31 stycznia 1931”.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 346.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 441.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 8 lutego 1933, s. 5.
  26. ↑ Deszczyński 1994 ↓, s. 86, 100.
  27. ↑ Sprawozdanie 1939 ↓, s. 17.
  28. ↑ a b Mazur 2013 ↓, s. 163.
  29. ↑ Wojciech Orski-Zarębski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-09-18].
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 31.
  31. ↑ Kolekcja ↓, s. 1–3.
  32. ↑ Tu sierżant Zarębski-Orski Kazimierz Stanisław Włodzimierz. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-18].
  33. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 154.
  34. ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
  35. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-18].
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 690.
  37. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 169.
  38. ↑ Lista osób odznaczonych Odznaką Honorowa L.O.P.P. z okazji XV tygodnia L.O.P.P.. „Lot Polski”. 8–9, s. 51, sierpień–wrzesień 1938. Warszawa. 
  39. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Zarębski&oldid=73665974”