Kilauea Point National Wildlife Refuge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kilauea Point National Wildlife Refuge
Ilustracja
rezerwat przyrody
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Hawaje

Położenie

Kauaʻi

Data utworzenia

15 lutego 1985

Powierzchnia

82 ha

Odwiedzający

ok. 0,5 mln rocznie

Położenie na mapie Hawajów
Mapa konturowa Hawajów, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Kilauea Point National Wildlife Refuge”
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego
Mapa konturowa Oceanu Spokojnego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kilauea Point National Wildlife Refuge”
22,2313°N 159,4020°W/22,231300 -159,402000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kilauea Point National Wildlife Refuge – amerykański rezerwat przyrody leżący na hawajskiej wyspie Kauaʻi, u jej północno-zachodniego wybrzeża.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W Kilauea Point na hawajskiej wyspie Kauaʻi w 1913 wybudowano latarnię morską. W 1976 została zamknięta przez Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, w 1979 wpisana do National Register of Historic Places[1]. W 93. rocznicę wzniesienia latarni umieszczono w okolicy tablicę pamiątkową[2]. Kilauea Point National Wildlife Refuge utworzono 15 lutego 1985. Wówczas był to 425. amerykański rezerwat (National Wildlife Refuge). Miał powierzchnię 199 akrów (około 80,5 ha). Został poszerzony o kolejne tereny w 1988, 1993, 1994 i 2004[1]. Rezerwat założono ze względu na szczególne znaczenie Kilauea Point dla ptaków wędrownych. Na jego terenie znajdują się również trzy domy latarników i inne zabytkowe budynki. Dwa maszty radiowe są obsługiwane przez hrabstwo Kauaʻi, Verizon Wireless i FBI[3].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Kilauea Point NWR wyznaczono na półksiężycowatym obszarze obejmującym dwa półwyspy – Mokolea Point na wschodzie i Kilauea Point na zachodzie[3]. Rezerwat leży na północnym skraju Kaua‘i, blisko 3,2 km (2 mile) na północ od Kilauea[1]. Obydwa półwyspy są połączone stromymi skalnymi urwiskami. Sięgają 173 m n.p.m. (Crater Hill). Stanowią pozostałość otworu erupcyjnego po wulkanach, z których ostatni wybuch miał miejsce 250–500 tys. lat temu[3]. W Kilauea Point NWR można wyróżnić kilka typów środowisk: plaże, klify, zakrzewienia, las pieprzu brazylijskiego (Schinus terebinthifolius), lasy grabu amerykańskiego (Carpinus caroliniana), tereny trawiaste i przekształcone przez człowieka[3]. Rdzenna roślinność porasta teren rezerwatu głównie u wybrzeża i w miejscach nawietrznych. Większość obszaru rezerwatu zajęta jest roślinnością obcą, w szczególności tą uprawną na Kilauea Point, gdzie skupia się większość odwiedzających rezerwat. Podczas jednego z badań stwierdzono na terenie rezerwatu rośliny 206 gatunków, z czego 54 (26%) było rdzenne, zaś 152 (74%) – obcego pochodzenia. Spośród rdzennych gatunków roślin nieco ponad połowę (54%) stanowiły endemity[4]. W sezonie zimowym o wybrzeże na terenie rezerwatu rozbijają się duże fale osiągające do 15 m wysokości. Średnie miesięczne temperatury osiągają 21 °C, zaś średnia roczna suma opadów – 1000 mm[3].

Awifauna[edytuj | edytuj kod]

BirdLife International od 2009 uznaje Kilauea Point NWR za ostoję ptaków IBA. Wymienia 5 „trigger species”, czyli gatunków, których występowanie zaważyło o uznaniu terenu za ostoję. Wśród nich jest jeden gatunek narażony – bernikla hawajska (Branta sandvicensis), jeden gatunek bliski zagrożenia – albatros ciemnolicy (Phoebastria immutabilis) oraz trzy gatunki najmniejszej troski – burzyk klinosterny (Ardenna pacifica), głuptak czerwononogi (Sula sula) i faeton czerwonosterny (Phaethon rubricauda). W 2011 w rezerwacie gniazdowała największa na Hawajach kolonia głuptaków czerwononogich. Do 2011 w rezerwacie stwierdzono występowanie ptaków wodnych z 27 gatunków. Wśród nich stwierdzono również zabłąkane osobniki. Do ważniejszych należały między innymi fregaty małe (Fregata ariel), petrele południowe (Pterodroma neglecta)[3] i bieliki (Haliaeetus albicilla) zaobserwowane na Hawajach po raz pierwszy w 2007, których gniazdowanie potwierdzono w Kilauea Point NWR[5].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W 2016 Kilauea Point NWR był 4. najczęściej odwiedzanym rezerwatem w USA (około 0,5 mln odwiedzających co roku)[1]. Dla turystów otwarte są: latarnia morska, centrum turystyczne, księgarnia, centrum edukacyjne i kamieniołom na wschód od Mokolea Point. Odwiedzający nie mają wstępu do części rezerwatu, między innymi Albatross Hill, Crater Hill i Mokolea Point. Ma to na celu ochronę gniazdujących ptaków i zapewnienie bezpieczeństwa zwiedzającym[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Chapter 1: Introduction and Background. [w:] Kīlauea Point National Wildlife Refuge. Draft Comprehensive Conservation Plan and Environmental Assessment [on-line]. czerwiec 2016. [dostęp 2018-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2018)].
  2. ↑ Kilauea Point National Wildlife Refuge, Hawaii. National Geodetic Survey, 2 października 2018. [dostęp 2018-11-21].
  3. ↑ a b c d e f g Kilauea Point National Wildlife Refuge. BirdLife DataZone. [dostęp 2018-11-21].
  4. ↑ Forest Starr & Kim Starr: Botanical Survey of. Kilauea Point National Wildlife Refuge. [w:] Praca dla United States Fish and Wildlife Service [on-line]. Forest Starr & Kim Starr. Biologists / Environmental Consultants, 2013. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 października 2018)].
  5. ↑ Brenda J. Zaun. First Modern Record of the White-tailed Eagle in Hawaii. „Western Birds”. 40 (1), 2009. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kilauea_Point_National_Wildlife_Refuge&oldid=66918720”